Inloggen
voeg je dagcolumn toe

Dagcolumn

Kunst is je poot stijf houden.

Draai het eens om; te leven op dat krappe stukje aarde. Olifanten zijn er niet op gebouwd om rondjes te draaien in een tent. En al onze kitsch over zijn rug mee te zeulen van hot naar nog meer herrie. Mensch...dik tevreden, met het volste recht op een mensenleven, midden in een overvloed aan middelen om je niet te pletter hoeven vervelen, staren we nog steeds verknipt genoeg maar wat graag naar afgebeulde dieren en zijn we de beroerdste niet om daar gretig voor te betalen uit den volle leedvermaack.

En wat löllig nou weer; een beer van een vent zien dansen, op minifietsjes zien hannesen. Dieren verdienen beter dan zo'n toegangskaartje, het lot van dieren hoort niet eens in onze handen te liggen, dat hebben wij ervan gemaakt. Dus met z'n allen in de rij, scharrelen wij er liever aan voorbij...opgehitst als haantjes de voorste. Vecht en sterf maar.

Het beroerde zit em in wat erna komt; koddige kleintjes. Gedoemd om in de uitgesleten voetsporen op te treden voor hooggehakt publiek. Ze hebben natuurlijk wél een naam hoog te houden. Dus staat er beroerd voor. De horror, de freakshow...komt dat zien! Uitgedost met menselijke trekjes en wat stelt het nou eigenlijk voor? Omringd met een scala aan trucs in woorden wordt de belachelijk grote rol die wij in het dierenrijk spelen, omgetoverd tot een sprookje, alsof dieren het niet zonder mensen kunnen redden. Alsof ze zoveel beter af zijn bij ons...goed verzorgd tot de dood erop volgt. En dan één helder moment, betrapt op domweg denken dat je ongehinderd tussen een dier en zijn vrijheid in de weg kan blijven staan.

Ook zo'n morbide behoefte om je peuk uit te drukken in de afgehakte hand van een gorilla, hoe origineel moet een asbak zijn? Of schreeuwt Uw geluk om wit goud, wat ons niet siert; met afgestompte zielen die een moord doen voor slagtanden, de onbegrijpelijke waarde van ivoor. Of gaat U liever voor de recycling? Nog lang niet uitgekeken op Uw geliefde huisdier? Maken we er toch een handtas van. Of de rommel helemaal zat, pleur je gewoon de bench met hond en al het water in. Opgeruimd staat niet zo netjes, maar wat geeft dat? Mensen moeten toch ergens die beestachtigheid kwijt.

En dan lezen over al die drukte die mensen tot mensen maken; de baas spelen over leven, baas blijven over eigen lijf, baas in eigen huisje, maar het beestje kan de kunstboom in. Plengen liters tranen, gevangen in hokjes die we nooit kunnen plaatsen en als juist de kleur zo godvergeten belangrijk is...worden dieren in alle talen van de regenboog opgejaagd, uitgebeend, opgesloten, mishandeld, uitgebuit, vernedert, aangekleed, ingeblikt, proef gedraaid, gehersenspoeld, verminkt, vermoord en daarvoor sluiten wij ons af, zit, sta, hier, daar, lig op schema, desnoods gaan we over lijken...dieren de baas.

Schrijver: Monique Methorst, 30 oktober 2013


Geplaatst in de categorie: dieren

4.0 met 11 stemmen 190



Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
J.de Groot
Datum:
30 oktober 2013
Sterk, gevoelig en met passie onder woorden gebracht Monique.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)