Paard

Nare beelden van een verscheurd Syrië. Oorlog, ellende en martelingen. En ondanks dat alles wil mijn dochter een paard.
Geen gelegenheid laat ze onbenut om haar ouders ervan te overtuigen dat dit prima te doen is. Even voor het beeld: Wij wonen in de stad met een flinke postzegel als tuin en we hebben een balkonterras. Toch ziet onze dochter mogelijkheden; als we nou een klein paard of een pony nemen dan kan hij of zij op de postzegel staan. Of we kunnen de fietsenstalling van de studenten aan de overkant van de straat weghalen en daar een stal bouwen. Met ruif.

Vier jaar geleden wilde ze een poes. Geen gelegenheid liet ze onbenut om haar ouders ervan te overtuigen dat dit prima te doen is. De poes kwam er. Net als ooit de Furby en de My Little Pony. Tja, en waarom zou het dan niet lukken met een paard?

Als je een luie ouder bent dan geef je op een bepaald moment toe aan de wensen van je kind om van het gezeur af te zijn. Vaak is zo’n zeurwens een snoepje of een ijsje, soms een levend iets. Zoals een paard. Mijn vriendin en ik willen graag consequent zijn in de opvoeding en hebben genoeg van het gezeur. Er komt een paard.

Het betekent wel dat haar broertje naar een kindertehuis moet want het paard komt in zijn kamer te staan. Dit hebben we onze dochter verteld en ze vindt het geen enkel probleem.
Sinds we dit besproken hebben met het hele gezin, wil onze zoon een kangoeroe. We weten nu niet meer wie we voorrang moeten geven en dus hebben we besloten om te loten. Wie het kortste rietje trekt gaat naar het kindertehuis en de ander krijgt het dier naar keuze. Onze dochter vraagt nu of ze in plaats van een paard ook een snoepje mag.

Onze kinderen weten nu; als ik maar lang genoeg zeur, is de kans groot dat ik het krijg. Maar als ik overdrijf gaat het mis. Het is een beetje zoals zeuren over vrede in Syrië. Je maakt er meer kans als je vraagt om een snoepje.

paard Syrië dochter Syrië dochter

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

4.3 met 3 stemmen 163