Inloggen
voeg je dagcolumn toe

Dagcolumn

ziek

Het zat er aan te komen. Het begon met een klein kuchje, dat langzaam aan in frequentie en heftigheid toenam. Ben je dan ziek? Alles functioneert nog, maar prettig is anders. Daar komt bij dat net op dat moment op mijn werk een crisisje bezworen moet worden. En wat ook niet helpt is dat ik gelijktijdig thuis een klusser over de vloer heb. Marco schildert de boel, radio 538 zorgt voor de gezelligheid, om 10, 12 en 14 uur gaat een van de drie broodtrommels open en ergens tussen de naar het midden geschoven meubels lig ik dan te herstellen? Ik dacht het niet.

Gewoon doorwerken dus. In de trein duikt een meisje tegenover mij met haar gezicht diep weg in haar sjaal als er een hoestbui haar kant op komt. Inmiddels lijkt het of mijn luchtwegen niet stoppen ter hoogte van mijn longen maar nog een extra omleiding maken. De zwaardere hoestaanvallen zijn bedoeld om ook die uithoeken te bereiken. Thee, drop, codeïne en paracetamol brengen iets verlichting. Ik ga inmiddels elke avond vroeger naar bed om de uitputting tegen te gaan. Veel praten – nodig om crisisjes te bestrijden – draagt niet bij aan het herstel.

Tegen het weekend lijkt de crisis bezworen en is de klusser klaar. Ik weet niet hoe het op mijn werk is, maar thuis is inmiddels iedereen ziek. Bij mij wekken de hoestbuien stevige hoofdpijn op en bezorgt de koorts rillingen. Omdat iedereen in huize de Thuistoerist zich in een verschillend stadium bevindt, is het onmogelijk om een geschikte kamertemperatuur te vinden of gezamenlijke maaltijd samen te stellen. Overal slingeren zakdoeken, kamerjassen en plaids. Het is lang geleden dat mijn zoon in het weekend overdag wakker en ’s avonds thuis is. We snuiven, snuiten, rochelen, snotteren liters snot bij elkaar, het hoesten gaat bijna close harmony. De olympische spelen zorgen voor wie het kan verdragen voor wat afleiding. Het is een tijd geleden dat we zo close waren in onze ellende. Die gelegenheid was de crematie van mijn moeder. Wat ontbreekt is het telefoontje dat als ze nog leefde zou hebben plaats gevonden. 'Je moet gorgelen met zout water' 'En veel drinken!' 'Heb je al gestoomd?’ Ik mis het telefoontje. Maar hoe dan ook, we hebben onze quality time wel gehad dit weekend. In mijn moeders woorden: 'het is nooit zo slecht dat het niet ook ergens goed voor is.'

Schrijver: de Thuistoerist, 10 februari 2014


Geplaatst in de categorie: ziekte

4.2 met 4 stemmen 385



Er zijn 3 reacties op deze inzending:

Naam:
Henny
Datum:
10 februari 2014
Sterkte en Beterschap, na regen komt zonneschijn...!
Naam:
Mohair
Datum:
10 februari 2014
Email:
louismonique4gmail.com
Goed geschreven en prettig te lezen verhaal over gesnotter!
Naam:
Jacob
Datum:
10 februari 2014
Grappig.
P.S. ben je aan eind het eind niet een woordje vergeten?

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)