Inloggen
voeg je dagcolumn toe

Dagcolumn

Buurzaam

Ze noemen het nog net niet knap, als tegenprestatie verwachten ze een brave hond, U mag nu wel pootjes geven. Geprikkeld door een bazige tante wring ik mij in de onmogelijkste bochten en leg de luxe af die gaat zitten in bezoekjes naar the middle of nowhere, om te solliciteren naar de tijdrovende klus van vier uur per week, af te roepen op basis van vroeg tot laat, aangenomen dat je anders wel reuze geschikt wordt geacht als een klaar game over. En zij maar blaffen over een beloning, wat nog altijd moet komen, denk.

Ja laat ons maar schuiven. Dat scheelt een enorm voor de vorm, zullen we eerlijk alles delen. Of de particuliere huurder wel ingecalculeerd is in dat goocheme kostenplaatje? Alles loopt hier gescheiden langs elkaar heen en als ze jouw huisje, boompje, beestje of hokje niet kunnen plaatsen, vinden ze daar vanzelf wel iets op. Nog even en we worden verplicht nog ruimte op te geven ook, hoe zullen ze dat gaan noemen...buurzaam? De bovenburen zien me al aankomen...ik terug mijn hok in. Oh kón ik maar fluiten naar mijn geld, denk je dan.

Moet ik soms asiel aanvragen, want desnoods sturen ze mij in één ruk door naar de rand van de wereld, dat bedelen kan niet ver genoeg gaan, weet U. De teef en maar kwispelen met het staartje wat er vast aan zit, te komen met dit dure prijskaartje. En dan hangt het er nog om, want wie betaalt dat nou, die verplichte verhuizing? Klinkt als een niet te filmen kloof en zie maar eens zover over de brug te komen, tegenwoordig spreken we niet van een sollicitatie, maar gaan op auditie bij de Godfathers van nu, vergeven van werk.

Wist ik veel van de zenuwen, wat de witte kleur van mijn tanden kost. Voor mij als kind nog een hele toer, dat klimrek. Nou, ik lach me rot. Wat meteen de eerste indruk achter laat, vooral ook niet je tanden zien. Weet U wel wat dat kost tegenwoordig, representatief zijn? Het probleem zit em ook niet in zo'n burka, maar kosten noch moeite word Nederland bespaard...alsof er menigtes in rondlopen en ik heb er nog nooit ook maar één in levende lijke gezien. Wel teken ik ervoor om vrijwillig zorg te dragen aan het mega salaris van menig manager en ander te hooggeplaatst personeel, dat scheelt toch algauw een half jaar van je leven. Niemand heeft het over de kosten, wat altijd gepaard schijnt te moeten gaan bij vrijwillig werken, wat bewijst dat goed gedrag niet meer van deze tijd is, rekent U zelf maar na aan de kassa van de gemeente.

Zo wil ook niemand weten hoe dat nou voelt...in doggystyl achterover gedrukt, betrap ik mijzelf op de fout om met de horror van bijstand te moeten leven; dan blijft gewoon de sanctie van maar liefst 500 euro overeind, ja, hoe simpel kan het werk van zo'n ambtenaar zijn...drie deuren verderop aanbellen, dan geef ik niet thuis nee. Of ik er werk van had kunnen maken? Yeah right. Alsof ik als hond ook maar ene poot had om op te staan.

Verlegen om een baan, vervolgens gestraft omdat je achteraf toch iets teveel, maar niet zo'n hele goeie was...krijg ik dat elk half jaar soms? De werkgever van nu heeft ze voor het uitkiezen. En net als je denkt dat het niet beroerder kan, komt er weer zo'n kapsoneslijer van een directeur aan, die personeel vergelijkt met stripfiguren...dát is er één uit het Stenen Tijdperk en als we dan toch ouderwets zijn met onze kantoorurenmentaliteit, kunnen we dan ook 's avonds, het weekend en op zon en feestdagen bij de huisarts, tandarts, gemeente en ander dagjesvolk terecht? Want zo bijzonder is het toch allemaal niet; werken op buitengewoon vervelende uren.

Wat heb ik nou aan dat enthousiasme en doorzettingsvermogen, als de uitkeringsinstantie het antwoord schuldig blijft op mijn vraag om hulp bij solliciteren? Dus doe ik het met een rommelige C.V. en geen flauw idee van PDF en het bestand bewerken. Met wat geluk kom je nog steeds niet verder, dan mag ik daar zitten met een mond vol tanden tegenover potentiële werkgevers die nu al vallen over een zwart gat. Aangevuld met een scala aan onnozele klusjes, zulk falen. Als vlooientheater opgetuigd met veel toeters maar nooit bellen, de bijstandsgerechtigde, zo vakkundig onderuit te halen.

Schrijver: Monique Methorst, 12 februari 2014


Geplaatst in de categorie: maatschappij

4.2 met 8 stemmen 210



Er zijn 2 reacties op deze inzending:

Naam:
Jacob
Datum:
14 februari 2014
Weer een vurig stukje maatschappijkritiek!
Naam:
J.de Groot
Datum:
13 februari 2014
Weer een onvervalste Monique,
goed gedaan weer!

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)