Er is zoveel meer om de aangifte te doen.
Trek het je niet aan, mijn kind. Neem een trekje en het is net of je een stortvloed aan baggah door trekt. Zo, die shit. Maar geen vuil woordje aan de lucht hoor, we hebben de wind mee en heupwiegen de woorden. En lijken wel gek ook, net mijn moeder: wat zullen de buren wel niet zeggen? Geen flauw idee, maar een beetje akoestiek doet al verwonderen.
Wie is er dan ook zo stikstapelgek om in de drukste stad te gaan wonen, van getoeter tot bellers, wentelt het leven tussen de teven en schreeuwen van geluk. Het is er één groot lallend feest in nachten, te kostbaar om te slapen. Dat hebben zij weer...de arme stakkers. Zijn nog niet zingend de kerk uit of het gedonder begint al. De schánde, lieve kippige liplezer, de oorlog was er niets bij! En moet dat nou echt, zoals beesten tekeer kunnen gaan? Van hot naar herrie en dat wekenlang...doet de deur dicht. Eindelijk een dierentuin om echt wild van te worden, is het weer niet goed. Verhuizen dan maar?
Dat hoor je nou de hele tijd, het is kanker dit en kanker dat. Zo wie dan leeft wie dan zorgt dat ik hier voor mijn rust ben ja! Want volgens de buurt is elke bijwerking uit den boze en hoe ziekelijk is dát...zit maar als kankerpatiënt ziek thuis te leven, dat geeft wel zoveel overlast. Nou zijn wij nooit de beroerdste geweest, U vraagt en wij draaien compleet door. En zo gretig ook, gelijk maar even inbreuk plegen op privacy; alsof de buren bevoegd zijn om mee te praten over ons welzijn.
Niet opgewassen tegen alle poten die we dus mooi stijf houden en óf dat strak in pakweg, om de tien woorden vloekt bij het idee alleen al...die energie, moeite en tijd die er gaat zitten in haten. Kunnen ze niet tegen homo's, dan zingen ze wel over Joden waar ze niets mee hebben. Boeh met je rap in elkaar geflanste kloon van een type dat te verouderd was om jou terug te draaien.
Maar het belangrijkste moet nog komen en dat is timing. Om uitgerekend op de dag waarvan je wist en daar komen ze aan. Twee minuten stilte maar, om even opzij te gaan, eens een keer niet het laatste woord. Want Mensch, waar heb je het over...vrijheid is geen statement. Met zo´n lap tekst druip je gewoon af van onverschilligheid...het boeit haar allemaal niet, al die lijken enzo. En maar schrijven...
Dan kunnen we wel de hele wereld erbij lappen, melden dat we er boven staan, om je weer op te laten naaien en toch willen we niets liever, dan uit alle macht de ander versteld doen staan.
yahoo.comGeplaatst in de categorie: overig
aangifte
194
Geef je reactie op deze inzending: