Inloggen
voeg je dagcolumn toe

Dagcolumn

Niet goed, geld voor jaren terug al

Net als in de film...ik wil het. Een hondje met stip op één van de 1001, laat de rest maar zitten. Of op z'n minst dezelfde ogen als een Verdell, like Tinkerbell. Het is jouw feestje, waar nog geen potterkijker op afkomt, als de uil ontbreekt. Of we laten het zo afspreken; als publiek denken we nergens aan. Want kijk nou toch zo schattig...krijg het heen en weer, denkt zo'n zeehond dan, met je applaus. Ze wiegen uit stress, wist U dat?

Ze noemden haar Topsy. Van twee eeuwen terug, gevangen in mijn woorden tegen dierenexploitatie, waar maar geen einde aan komt. Een circusolifant van 28 jaar en het enige wat er voor haar op zat, was een einde maken aan drie kwelgeesten, waaronder de verzorger, die haar een brandende sigaret wilde voeren. Daarom werd zij (!) gezien als een gevaar voor mensen en ter dood veroordeelt. Kunt U het nog volgen? Dat de mensch een rechtszaak aanspant tegen een olifant, uitgevoerd door middel van elektrocutie en gefilmd door beesten, dat zijn wij. Ja, U leest het goed...

doe daarom niet of Uw neus bloedt, zij zijn de ware helden van het witte doek. Het is nooit bevestigd, het verhaal over de aap Clyde, dat hij werd doodgeslagen door zijn verzorger, om een donut. Dan kijk je toch wel even anders tegen films aan; niet geschikt voor onder de aandacht uit te brengen.

Weten wij veel wat er van een Flipper terecht komt, er is altijd wel een volgende dolfijn, een ster van een kater te maken. Daar kunnen wij dan goed van leven en profiteren. Omdat we maar niet af willen leren, parmantig rond te moeten paraderen, als rijke luis in de pels, voor de show. Nou, zo chic. Nergens zie je zo goed hoe mensen op het dier gaan lijken, net zo koud als de kraaloogjes, waar het licht van is gedoofd.

Intussen zorgen vrienden voor het evenwicht; met filmpjes van vrijgelaten Beagles, de giraffe bij het afscheid van zijn verstandelijk gehandicapte verzorger, dat is een kant van de dierentuin die mij ook raakt. Om niet te vergeten hoe het wel kan; wat te zien is aan haar hele houding, zoals de vrouw daar zit op het strand, in rust en met respect, dat voelde die zeehond donders goed aan. Hij kruipt bij haar op schoot, wringt dat hele lijf in alle bochten en dan zo...

onaangenaam vergast op het nieuws dat Nederland op de derde plaats staat met de productie van nertsen. Fok met je handel, om van dierenbeul een beroep te maken. Hofnar, lijkt U dat wat? Ook al zo'n uitgestorven beroep waar je nog altijd een halszaak van kunt maken. Zo is een dier verzorgen wel even iets anders dan ervoor te zorgen dat de vellen er bij hangen en als dank zoveel duizend volt door dat lichaampje er doorheen jagen. Maar wat bezielt die vrouwen eigenlijk? Om gelijk al in katzwijm te vallen, met bosjes tegelijk en maar flauw doen, in het bontste geval. Hoezo voelt bont prettig aan, het leeft niet meer. Dankzij Uw bijdrage.


Toelichting: met Verdell bedoel ik het hondje in de film As good as it gets, Tinkerbell het huisdier van Paris Hilton, Clyde was de aap, bekend van de films met Clint Eastwood.

Schrijver: Monique Methorst, 28 mei 2014


Geplaatst in de categorie: dieren

3.7 met 6 stemmen 203



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)