Broadway op Texel
Het festivalseizoen is weer begonnen.
Podiumbouwers en steigerboeren zijn weer druk in de weer om de Nederlandse Artiest een plek te geven waar hij of zij zich in de open lucht of in een tent kan tonen aan het Nederlandse Publiek. Ze zijn dol op elkaar dat Publiek en die Artiest. En er zijn met name een hoop Brabantse Artiesten die daarvan een Graantje Meepikken. Niets is zo fijn als een feest op het plein. U kent die Brabantse tegeltjes wel.
Er zijn allerlei soorten festivals in Nederland. Met muziek, met theater, met levende standbeelden, met schijtende honden en met een combinatie van dat alles. Wie wil, komt niks tekort. U kent die Brabantse tegeltjes wel.
Nou is er een Krankzinnig Nederlands Festival waar in een heel dorp de huiskamers, schuren en winkels worden leeggeruimd om plaats te bieden aan publiek van tussen de 15 en 60 personen. De artiesten, met name grappend en grollend en eventueel muzikaal, staan dan vlak voor de zwetende lijven van de eilandbewoners (ja mensen, ik heb het over Texel!) en vastelanders die elke twee jaar weer de moeite nemen om de zwoegende artiesten een welgemeend hart onder de riem te steken. Gezelligheid kent geen tijd maar wel in Den Hoorn want daar duurt het een Pinksterweekend lang! U kent die Brabantse tegeltjes wel.
Het is het best bewaarde geheim op het gebied van Nederlandse Festivals. Het heet Broadway op Texel en u hoeft niet meer te komen; het is al weken lang uitverkocht.
Ik ga er heen en zal met De Aimabele Schoften een huiskamer of schuur vol publiek gaan vermaken. Het zal er naar zweet ruiken, het publiek zal lachen en klappen en wij drinken een Skuumkoppe of twee. Of drie. Texel, ik kom eraan. En ik blijf van je houden, voor eens en altijd. Maar wat bazel ik; u kent die Brabantse tegeltjes immers.
Geplaatst in de categorie: actualiteit