Inloggen
voeg je dagcolumn toe

Dagcolumn

Kwelgeest (1)

Vanuit mijn woonkamer kijk ik uit op een vlag met een tas.
Mijn nieuwe accountant was vandaag op bezoek. Er moest het een en ander doorgesproken worden waaronder de jaarrekening van 2012. Midden in het gesprek ging zijn telefoon, of hij even op mocht nemen. Tuurlijk mocht dat. Zijn zoon. Pap. Hoi. Pauze. Ik heb goed nieuws…
Het korte gesprek was helemaal te volgen. Zoon geslaagd. Papa blij. Ik was ineens terug in 1986 en raakte ontroerd. Eindexamentijd. Hoe laat word je gebeld? Wat als je om 14.00 nog niet gebeld bent? Zenuwen. Buurvrouwen die aan mijn moeder vragen of er al iets bekend is.

Ik wist zeker dat ik mijn eindexamen niet gehaald had. Wiskunde was mijn zwakke punt en van economie had ik ook nog nooit een erectie gekregen. Een 4 en een 5. Dus gezakt. Voor de vakantie was ik al begonnen met bijlessen wiskunde. In de tijd tussen mijn examen en de uitslag maakte ik elke dag, uren lang, sommen uit examenboeken van eerdere jaren. Het zou op een herexamen aankomen en ik zou er alles aan doen om die school, waar ik al veel te lang op zat, te verlaten.

De 4 voor wiskunde klopte, de 5 voor economie bleek een 6. Ik was toch nog in één keer geslaagd. Heb toch nog herexamen gedaan. Maakte van mijn 4 voor wiskunde een 6. Alleen maar voldoendes op mijn eindlijst. Ik had het dik verdiend.

Mijn wiskundedocent van mijn eindexamenjaar heette meneer Reerink. Ik vertelde hem apetrots dat ik een 6 had voor wiskunde. Zijn reactie was letterlijk deze: Het was ook niet zo’n moeilijk herexamen.

Het was ook niet zo’n moeilijk herexamen.
Meneer Reerink met uw baardje, ik hoop dat u nog leeft. Ik denk nog wel eens aan u.
Uw longkanker is nog in een beginstadium maar u maakt zich wel grote zorgen. Uw vrouw heeft u al jaren geleden verlaten en uw kinderen willen u niet meer zien. U heeft elke dag jeuk op een plek waar je in het openbaar beter niet kunt krabben. Als u op een feestje verschijnt hebben alle gasten binnen vijf minuten het feestje verlaten.

Ik haat u om wat u toen heeft gezegd. Het is misschien wel lang geleden maar ik was een puber, ik was kwetsbaar. U heeft me misbruikt. Zo voelt het. Ga niet beweren dat het een grap was want op die voet stonden wij niet met elkaar.
Mijn accountant heeft waarschijnlijk een bedrag van veertienhonderd euro belastingteruggaaf voor me ontdekt. Als ik het bedrag binnen heb, leg ik zeven euro apart. Van dat geld koop ik bloemen bij een tankstation. U krijgt ze van me.
Achtentwintig jaar gedeeld door zeven euro. Hoeveel is dat per jaar meneer Reerink?

Schrijver: Marcel Harmsen, 13 juni 2014


Geplaatst in de categorie: school

4.3 met 6 stemmen 156



Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Joanan Rutgers
Datum:
13 juni 2014
Jawel, soms kunnen denigrerende uitspraken van zogenaamde meerderen levenslang pijn doen. Het kan ook een stimulans zijn om die onterechte, brute negativiteit te verslaan.
Zelf werd ik ooit in de vijfde klas van de lagere school voor mijn kont getrapt door de meester, wat ik vernederend vond en onterecht. Ik brak per ongeluk een stempel van St. Willibrord, waardoor hij mij verrot schold. Hij leek op Calvijn en ik moest sigaretten voor hem halen bij zijn vrouw, een winkeleigenares, die sexy wiebelde.
Ik ben zijn agressie jegens mij, een uiterst sensitief jochie, ook nooit vergeten en ik droomde vaak om hem eens als een revolverheld te bezoeken voor terechte revanche.
Die Reerink van jou lijkt op die meester Van der Pol van mij. We zijn niet de enigen, die misbruikt zijn door machthebbers, beste Marcel, we zouden gek worden als we al die gruwelijkheden zouden ervaren, maar je statement is perfect overgekomen en ik hoop dat je die smeerlap kunt loslaten, want hij zat er natuurlijk helemaal naast!...

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)