Inloggen
voeg je dagcolumn toe

Dagcolumn

Buitenland

Ik zag Anja lopen bij het restaurant. Ze had rugnummer één achterop staan. De opvallende oranje kleur had ze van mij niet aan hoeven trekken. Ik kan vrouwelijk schoon prima waarderen, maar Anja legde de accenten op haar lichaam verkeerd.

Naar mijn idee in elk geval.

Pas toen Anja uit beeld verdwenen was, realiseerde ik me dat Oranje waarschijnlijk moest voetballen diezelfde avond. Dat gebeurde regelmatig deze weken en ik volgde het niet nauwkeurig. Het is vreemd wat het buitenland met je kan doen. Ook al ben je maar een paar dagen weg, het lijkt soms wel weken te zijn.

Ik ben de wedstrijd niet gaan kijken. Voetbal is me de laatste jaren tegen gaan staan. Elke avond is er wel een televisie programma dat het nodig vindt voetbal uit te zenden of over voetbal te praten. Aan de stilte die avond rond het restaurant, waar de televisie hing, kon ik opmaken dat er niet veel doelpunten waren gevallen.

's Ochtends gaapte De Telegraaf me aan met foto's van treurige koppen in een voetbalshirt. De krant lag op de balie van de supermarkt op mijn vakantieadres. De warme broodjes werden hier in de ochtend opgehaald. De man achter de balie was de uitbater van dit vakantieverblijf. De functie 'uitbater' leek me voor hem echt van toepassing. Een norse blik in zijn ogen en een ongeschoren hoofd. Redelijk representatief, maar waarschijnlijk een strenge baas voor de medewerkers.

Ik rook de frisse geur van shampoo van de vrouw voor me, gecombineerd met de geur van warme broodjes. De vrouw zag er al helemaal verzorgd uit. Nette slippers aan in de kleuren van de bijpassende jurk. En dat allemaal in de vroege morgen. Zelf stond ik er bij alsof ik net uit bed was gestapt. Op vakantie doe ik meestal makkelijk en trek ik niet direct mijn driedelig pak aan.

Terwijl ik me verder stond af sta te vragen, hoe de vrouw dat zo vroeg voor elkaar had gekregen, vroeg de man achter de balie op welke naam hij de chocoladebroodjes mocht reserveren? Die werden exclusief voor de gast gebakken, zo had ik bij de incheck mogen vernemen.

Mijn concentratie verslapte.

Totdat ik de vrouw hoorde praten. Ik hoorde de vrouw luid zeggen: Op naam van Duijn.. Anja Duijn.

Schrijver: Gustaf Kreuz, 13 juli 2014


Geplaatst in de categorie: vakantie

4.0 met 1 stemmen 151



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)