Inloggen
voeg je dagcolumn toe

Dagcolumn

Ik ook van jou, mam.

Even aan mijn moeder vragen...nee, dat kan echt niet meer. En serieus, daar hád zij ook niets mee. Dan mag zij niet goed geweten hebben wat ze in Godsnaam met mij aan moest, er is niemand met wie je zo kon lachen als met haar. Niemand die zo haar best deed, op haar manier dan. De tijd die ze voor mij nam, dat zie je tegenwoordig niet meer. Overstelpt met de gekste dingen, wél een gedichtje, maar gek genoeg spendeerde ze nog geen minuut aan het kleinste beetje van intimiteit. Nou, ik doe niets anders.

Maar ze heeft wat met ons afgezeuld, ik heb me geen moment verveeld, het was altijd wat. En hoe gek is dát...ik gelukkig maar alle vrijheid die in mij opkwam, een eigen leven is gaan leiden. Want het is dan ook het enige wat me altijd bij is gebleven. Mijn moeder was iemand die jouw woorden compleet overbodig maakte, ben er nog stil van en soms mis ik haar babbels, maar nog meer het idee dat ik het bijna aanraken kon...

En waar was ik met mijn gedachten? Om niet bij de hoeveelheid werk stil te staan die zij van een kaartje sturen maakte en dat waren er nogal wat. Met een hond op z'n tijd, daar slijten de scherpste randjes van, na een laatste kat, al zolang huisdiervrij. Ze zeggen dat dieren en mensen niet te vergelijken zijn...waarom krijg je er dan zoveel liefde voor terug? Omdat het niet om de woorden gaat, maar hoeveel moeite er wordt gedaan. Dan heb ik de beste herinneringen voor het laatst bewaard; als zij zoveel tijd met mij wilde doorbrengen en het nooit bij woorden bleef...ik ook van jou, mam.

Binnenkort kan ik mijn geluk niet meer op, er komt een kleintje in huis. Na vier jaar vol houden dat het beter is zo, wie houd ik nu voor de gek? Dan kan je nog zo goed er tegen, het alleen wíllen zijn, maar zonder die eigenaardige liefde is het leven niet meer dan een statisch beeld. Dan loop je tegen een allerliefste foto van een kitten aan en ik heb er maar voor te zorgen dat het haar aan niets ontbreekt.


Ik heb een kikker gekust
vanavond eet ik van zijn billetjes
wilde maar niet in een prins veranderen
toen bleef het zo heerlijk stil
dat ik er nog wel zo één lust.

Schrijver: Monique Methorst, 27 augustus 2014


Geplaatst in de categorie: emoties

3.7 met 6 stemmen 246



Er zijn 3 reacties op deze inzending:

Naam:
Monique Methorst
Datum:
30 augustus 2014
Email:
moi636yahoo.com
Dank voor jullie reacties! Voor mij is verleden, heden en toekomst één geheel. Dat het fijn voelt om zo naar vroeger te kijken, daar wilde ik eigenlijk niet een column over schrijven, maar blijkbaar dacht mijn hoofd er anders over :)Je had gelijk Joke bij die vorige, over frustraties. Dat was iets om over na te denken.
Naam:
J.de Groot
Datum:
30 augustus 2014
Liefde is voor mens én dier heel belangrijk.
Dat te ondervinden is mooi, ook kan dat heel goed zonder de 'gesproken' taal.
Naam:
Mohair
Datum:
27 augustus 2014
Moooi Monique! Graag gelezen.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)