Laten we hem M noemen
Of beter O. M. uit F. Onze verdachte. Op een slechte dag vond hij zijn vrouw: dood. Een nachtmerrie of eigenlijk een dubbele nachtmerrie, want ze was zwanger. Wat doe je dan? Dan ga je met je enige kind, het overgebleven lid van je familie, dan ga je met je zoontje naar je moeder of naar je schoonouders. Je probeert je groot te houden. Je probeert te overleven. Je hebt geen idee aan wie je het moet melden.
Dan maar naar de huisarts. Die komt en constateert dat de vrouw dood is en haar ongeboren vrucht natuurlijk ook. De huisarts vond het vreemd en meldde het de politie en vervolgens was er een verdachte nodig. O.M. uit F. was de laatste die de vrouw levend had gezien en de eerste die haar dood had gezien, conform zijn eigen verklaringen, dus het lag voor de hand dat O verdachte werd.
Een dag later zat hij in voorarrest. Zijn kind bij opa en oma.
De nachtmerrie gaat voort. Zijn naam komt in afkortingen in de krant, maar het duurt niet lang of heel zijn omgeving weet om wie het gaat. In zijn straat staat dagenlang een rijdend onderzoekslaboratorium, buren zijn ondervraagd: iedereen weet ervan. O is verdacht en waar rook is, is vuur. Na drie dagen wordt het voorarrest verlengd en de familie van de vrouw gaat de begrafenis voorbereiden. Het drama is groot. Een jonge zwangere vrouw vermoord door haar man. Niemand had het aan zien komen.
Veertien dagen later wordt de man voorlopig vrijgelaten, maar hij blijft verdachte. Mag hij naar zijn kind? Hij is vrij, maar wordt hij vertrouwd door zijn schoonouders? Vertrouwen zijn ouders hem eigenlijk wel? En wie van zijn vrienden geloven nog in zijn onschuld. Rook. Vuur.
Een maand later wordt de zaak geseponeerd wegens gebrek aan bewijs. De vrouw is gestikt in haar bloed en het is goed mogelijk dat ze zelf bij een val op haar tong gebeten heeft. En dat niet heeft overleefd. Ze kan het niemand vertellen. Het is goed mogelijk dat het een ongeluk was dat gebeurde op een moment dat hij niet thuis was en haar niet kon helpen. Hij is weer vrij.
Op het moment van zijn diepste rouw, kon niemand hem condoleren. Dat kan nu wel, maar wie heeft de rook gezien? Wie van zijn vrienden zijn vrienden gebleven en wie niet? Hij staat alleen. Heeft zijn schoonfamilie nog de kracht om hem onder ogen te komen? Het moet wel. Hij is nog steeds de vader.
Het Openbaar Ministerie heeft een foutje gemaakt. Hij heeft vastgezeten op een cruciaal moment in zijn leven en zijn naam verscheen, afgekort, maar voor iedereen die hem kende herkenbaar in de krant. Zijn straat stond in de krant. Zijn beroep en dat van zijn vrouw stonden in de krant.
Het Openbaar Ministerie zal hem schadevergoeding betalen, maar kan niet herstellen wat werkelijk is fout gegaan. Hij kan niet alsnog naar de begrafenis van zijn vrouw. Hij kan de film bekijken. Hij kan zien wat er over hem gezegd is. Hij krijgt geld voor de tijd dat hij in de gevangenis zat.
Hij was kapot toen hij zijn vrouw vond. Daarna is hij verder verpulverd met een vijzel.
Wij hebben redenen om het te onderzoeken, zei de agent op een vraag van een buurman. Opstelten en Teeven vinden dat verdachten meer rechten moeten worden ontnomen.
home.nlGeplaatst in de categorie: misdaad
Kafka
165
Geef je reactie op deze inzending: