Inloggen
voeg je dagcolumn toe

Dagcolumn

Met behoud van een droombaan.

Dan mag mijn Nederlands niet perfect naar ieders zin zijn, valt mijn leeftijd nu tegen en droom ik liever dan krampachtig leven... zo modder ik maar wat van naam. Zal nooit de wereld bereiken of een hobby om werk van te maken. Maar dit is míjn week en dan heb ik het niet over woorden, lieve kippige liplezer.

Wanneer U met vakantie bent, is de mijne na een week alweer van de baan. Dan komt alles tegelijk, van berichten die blijven knipperen tot een kat waar niet mee te praten valt. Zelfs de zon is mij straal vergeten en als er wat voor mij zwaait, lijk ik wel gek ook...net assepoester. Als het zo had moeten zijn, mijn vriend, heb ik stiekem met je gedanst. Dan mag ik nu hopen dat je ook los kan laten. Omringd door gevoelens, dan moet er nog een wereld aan andere vrouwen bij en ik loop al jaren achter met wacht maar, mijn tijd komt nog...wel, dan niet. Soit.

Oh hád ik maar alle tijd... om alles wat er maar in een mens op komt, uit te brengen alsof het van goud is, die plaat voor je harses en maar schrijven wat jou niet aan staat en dat is nou de ellende met woorden; als U daar op af gaat. Dan is er nog een deadline te halen en heb ik wél alle tijd, dan is ook de film Mad Max een kwestie van prioriteit.

Het is niet moeilijk hoor, om bescheiden te blijven. Maar ik sta te popelen om af te rekenen met het stigma wat uitkering heet. Spelen met blokken hasj? Op internet reageren alsof elke dag ervan af hangt? De hort op om te demonstreren dat je eigenlijk een hopeloos geval wilt blijven? Nou nee hoor, de tijd zal je leren. Dat er niets over blijft, in den beginne al uitgekleed. Ze doen het licht uit en een spot, wen er maar aan.

Waar zal ik beginnen? Onderaan, ik ken mijn plaats. Met behoud van een droombaan, om nu als kamermeisje aan de slag te gaan. In de horeca of met verstandelijk gehandicapten, sommige zaken blijven nou eenmaal onbereikbaar. Met dank aan Leila voor de tip, werk ik met deze tweede baan weer fulltime. Uit de klei getrokken gezichtjes. Gedichten, ik heb ze nog. Allemaal heel leuk en aardig hoor, alleen woorden maken van mij nog geen schrijfster...ik dol maar wat graag. Of helemaal niet. Dat het me uiteindelijk gelukt is om uit handen van de regering te blijven die van geen ophouden weet, daar ben ik behoorlijk trots op: voor mij geen bijstand meer.

Schrijver: Monique Methorst, 17 september 2014


Geplaatst in de categorie: werk

3.8 met 12 stemmen 232



Er zijn 2 reacties op deze inzending:

Naam:
Günter Schulz
Datum:
17 september 2014
Email:
ag.schulztiscali.nl
't Is je uiteindelijk toch gelukt, proficiat Monique. Jouw manier van schrijven, doorspekt met woordspelingen of kwinkslagen, vind ik verfrissend. Wederom graag gelezen.
Naam:
Jacob van Schaijk
Datum:
17 september 2014
Gefeliciteerd met je nieuwe status.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)