Inloggen
voeg je dagcolumn toe

Dagcolumn

Zin

‘Ik vroeg mij af,’ zei de schrijver, ‘waar komen we vandaan en of God bestaat’. Na jarenlang onderzoek was hij er achter gekomen dat er een zin van het leven was en dat God bestaat.

Nu heb ik zijn onderzoek niet gelezen en kan ik dus niet nagaan of zijn antwoord ergens op slaat. Zelf ben ik ervan overtuigd dat er geen zin bestaat en dat we niet kunnen weten of God bestaat. Als er een zin zou zijn, wat zou immers de zin van een het H5N1 virus zijn? Kippen doden? En als het H5N1 virus geen zin behoeft, en de kippen misschien ook niet, waarom zou er dan zin voor ons mensen zijn?

Maar daar gaat het mij even niet om. Mij valt op dat als je iets vraagt, er altijd een antwoord komt. De zin van het leven. Je moet er maar op komen om het te vragen. Een vlieg die in mijn soep valt, vraagt zich niet af wat de zin van het leven is. Tenminste dat denk ik. Hij ontdekt dat er wel heel veel eten is, misschien wel teveel en dat dat eten zeker te heet is. Maar wat de zin ervan is?

Alleen mensen vragen zich dat af en ik weet niet eens zeker of alle menselijke culturen zich dat afvragen. Welke zin had voor een middeleeuwse bedelaar het leven? Welke zin is er voor een arme Indiase vrouw die in een levensgevaarlijke fabriek werkt? Als iemand zich die vraag niet stelt, ontdekt hij dan desondanks dat er zin is? Een hooligan die vuurwerk naar een agent gooit, vraagt die zich af of er een zin is of rent hij voor zijn leven om arrestatie te voorkomen?

Maar het is wel prettig dat er een zin is. Zonder zin is het bestaan zinloos. Ik kan mij dus goed voorstellen dat iemand die op zoek gaat naar de zin van het leven, ontdekt dat er een zin is. Die andere mogelijkheid, dat de zin er niet is, dat is eigenlijk verschrikkelijk. Leven wordt dan zinloos geweld. Verdriet kan geen betekenis krijgen. Als je verslagen wordt, blijkt dat de hele strijd zinloos was, en erger nog, zelfs de winnaar behangen met eer, medailles en miljoenen kijkt naar zijn navel en ziet ineens dat alle werk, alle werk om niets was.
De moordenaar die met zijn nadruppelend mes kijkt naar zijn slachtoffer beseft ineens de totale zinloosheid van zijn daad en erger nog, hij weet, dat als hij niet had toegestoken het even zinloos was geweest. Ik kan me daarom heel goed voorstellen dat als iemand gaat onderzoeken of er een zin in het bestaan is, dat hij er alles aan zal doen om die zin te vinden.

Maar zelfs als hij het weet, blijft het slechts een geloof.

Schrijver: Jan R. Lønsing, 20 november 2014


Geplaatst in de categorie: religie

4.5 met 4 stemmen 179



Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Joanan Rutgers
Datum:
20 november 2014
Je schuifelt hiermee met de existentialist Jean-Paul Sartre, die met 'Le Mur' bij mij de meest grote walging wist los te maken. Walging was niet voor niets een thema van hem. Toen ik zijn graf zag naast dat van Simone de Beauvoir, dacht ik 'Zo, en daar lig jij dan nu, klein, zielig kereltje' en ik versnelde mijn pas.
Dat je leeft, is al zinvol genoeg. Als je daarbij ook nog veel schoons geeft, verdubbel je de zinvolle waarde. De grootste zin in het leven is liefdesuiting. Een ander mens je liefde schenken. Dat gaat de zinvraag ver voorbij. Zo kan een welgemeende glimlach een ander ongekend opbeuren. Liefhebben is geen geloofskwestie, maar de meest zinvolle reden van het bestaan.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)