Inloggen
voeg je dagcolumn toe

Dagcolumn

Uitgeschreven reeds?

Een dame naast mij fietsend uit Amstelveen vertelde me dat aan elkaar vast schrijven weer mocht van Maurice de Hondt. Ze bleek voor zijn O4NT-schoolproject te werken. Tot eergisteren hoefden ‘zijn’ leerlingetjes alleen blokletters te leren. Zelf schrijven hoeft immers niet meer. ‘We beloven techniek van nu te gebruiken, om je voor te bereiden op de wereld van morgen.’ ON4T-site, een van hun 15 ‘Beloften aan het kind.’ Maurice met drie andere initiatiefnemers hebben een hele organisatie uit de grond gestampt: ‘Onderwijs voor de Nieuwe Tijd.’ De ‘iPad-scholen’, zeven reeds, meerdere in oprichting, één in Amsterdam- West.* Daaraan was mijn sprekende fietspartner verbonden. Volgens haar een tijdelijke concessie, dat aaneenschrijven.

Doet pijn, leren schrijven was toch een hoeksteen. Ik sputter tegen. Heeft geen zin. Daar hoef je echt niet uitputtend voor te gaan inlezen. Vanzelfsprekend toch dat kinderen leren om zich staande te houden en ontwikkelen in hun eigen tijd. Dat ze dat doen met eigentijdse instrumenten. Hun basis want die nieuwe informatie- en communicatievormen zijn en blijven in ontwikkeling. Zij zullen sowieso levenslang nieuwigheid leren. Om bij te blijven. Het argument dat schrijfkunde onmisbaar is voor het zelfvertrouwen of zelfontplooiing bij voorbeeld is kul. Beheersing van ICT-vaardigheden voldoet ook – in andere tijden.

Toch wel droef dat ik daarmee nu reeds uit een andere tijd stam. Achterhaald ben door de hoofdstroom. Hoewel, is dat geen egocentrisch gezeur? Ineens schiet mijn vader me te binnen. Linkshandig. Om rechts te leren schrijven moest hij naar de broeders. Jaren twintig vorige eeuw. Van Saint-Louis in Oudenbosch. Die bonden zijn linkerarm op zijn rug. Het heeft niet geholpen. Mijn vader had een prachtige handtekening. Tekening, hij kon niet schrijven. Hij schreef ook nooit. Viel niet op. Dat kon blijkbaar in zijn vak, hij was tuinder.'Hoveniers' noemde Maarten van Rossem gisteren trouwens groentetuinders bij Utrecht tv.
Wat hielp was dat hij vlot las. Spreken was ook geen probleem. Al deed-ie dat zelden. En nooit over zichzelf, liefst zo algemeen mogelijk. Zodat ik zijn analfabetisme pas laat bij toeval vaststelde. Na mijn twintigste. Dat werd verborgen gehouden. Mijn moeder maakte in ieder geval deel uit van dat complot. Het arme mens.

Links of rechts geboren maakt nu niet meer uit. Hij zat ermee. Ik had hem graag de nieuwe media gegund. Hoewel ik niet blij kan worden van de idee dat leren steeds duidelijk gekoppeld is aan technische ontwikkelingen. Waar blijft het gevoel van menselijke autonomie? Of geven we ons over - aan de techniek.

* http://o4nt.nl/nu-inschrijven-voor-de-nieuwe-steve-jobsscholen-in-amsterdam/


Zie ook: http://yoast.home.xs4all.nl/petrus/schrijven.html

Schrijver: Jos Zuijderwijk, 29 november 2014


Geplaatst in de categorie: school

3.8 met 6 stemmen 4.420



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)