Hoe copuleus is God
Een mens kan plomp klinken. Zoals dinsdagavond bij de presentatie van het Grunbergnummer van de God van Nederland. Ik zei van een gast op Grunbergs Argentijnse verjaarspartijtje dat hij met ‘aplomb’ overkwam. Op de tv-documentaire. De gast geldt nu als semicriminele indringer. Op de groepsfoto bij Bijzondere Collecties.
Ik weet nog dat ik even aarzelde maar toen aplomb uitsprak zoals we het hier schrijven. Naast mij hield een normaliter alleraardigst iemand – Marion Peters, wereldreizigster en taalmens - het niet meer. Ze riep schaterlachend ‘dat is Frans voor rechtop Jos, à plomb’. Uitspraak aplòm. Ik kromp ineen en verontschuldigde me. Wat was ik weer hard voor mezelf. Later beseffend dat ik dat woord nooit eerder had uitgesproken. Hoogstwaarschijnlijk heb ik het ook anderen nooit horen uitspreken.
Zojuist vertelde ik het aan bloemenmeisje Moniek bij de AH. Zij doet daar de weekendbloemen. Vandaar. Moniek is daarnaast neerlandica. Haar bijnaam kent ze niet dus daar valt mee te leven. Vanuit mijn achtergrond heb ik een zwak voor tuinverbanden. Vooral namelijk. Zo was vóór mijn geloofsafval Teilhard de Jardin mijn favoriete evolutietheoloog. Nu nog overigens. Ooit ontdekte ik in Hengelo het echtpaar Boom-Tuin. Ik belde ze op en het klikte onmiddellijk.
De nog steeds actuele Verlichtingswijsgeer Immanuel Kant werd voorafgegaan door de reeds verlichte filosoof Alexander Baumgarten. Aan wie hij oprecht veel dankte. Kant heeft bij mij daarmee een streepje voor.
Met Bregje Baumgarten, afstammelinge van Alexander, ben ik mede uit tuingevoel al jaren verloofd. Betreurenswaardig dat Bregje liever alles open houdt zodat alles van één kant komt. Maar wij hoveniers hebben de tijd.
Welnu Monica van de bloemen voelde zich niet te groot haar schaamtemoment te delen. Ooit at zij met een tafelheer van standing, misschien zelfs een mannelijke minister. Het smaakte verrukkelijk en zij wilde haar erkentelijkheid tonen. Hij betaalde. Ze zei ‘mijn dank voor deze copuleuze maaltijd'. Beiden hadden door dat er iets niet klopte. Later pas kreeg de schaamte een vaste plaats.
Nummer 11 alweer van ‘De God van Nederland’. ‘Haaks op de huidige tijdgeest’ en ‘Hét literair-cultureel-satirische kwartaalblad’ noemen ze zich. Zonder vaste frequentie. Abonnees worden geacht ook ongeregeld te wezen. In België gezien als elitair links, in Nederland door de Leidse professor Otterspeer betiteld als ‘Schundblaadje’. Door anderen als een generatieverschijnsel. De God is echter vooral speels humoristisch en verrassend. Met vele getalenteerde medewerkers die van een potje opruien houden.
Grunbergs ontdekker en Gods redacteur Vic van der Reijt verzorgde een vermakelijke rondleiding. Leuk en verrijkend die inkijk. Bob Polaks presentatie was een verhaal apart. Met als meerwaarde toetsing van Grunbergs historische brilkeuze. Door stiliste Regien Strategier. Met 3 ijkpunten: vorm, kleur, sekscoëfficiënt. Grunberg draagt klaarblijkelijk altijd afstotende brillen.
Aanbevelenswaardig die tentoonstelling* en koop de God. Alleen al om het het maakplezier. Dat naar ons lezers doordruipt!
* Bijzondere Collecties Oude Turfmarkt 129, Amsterdam bij de Munt.
Zie ook: http://www.degodvannederland.net/
Schrijver: Jos Zuijderwijk, 6 december 2014
Geplaatst in de categorie: taal
Arnon Grunberg
337
Geef je reactie op deze inzending:
en ik zweer het je, morgen weer....