De dader en het slachtoffer
Een man vermoordt zijn vrouw en hun twee dochters en daarna zichzelf. Zijn zoon, die niet thuis is, blijft alleen achter. De VPRO heeft een prachtig portret gemaakt van dit gezien door de ogen van een vriendin van de moeder Rianne, een vriendin van de zus Samantha, een broer en zijn vrouw van Rianne en de zus en de moeder van Rob, de vader, de dader.
Het is een prachtig portret en eerlijk portret. Je ziet de familie en vrienden vechten met de emoties. De broer van Rianne is te verdrietig om met de moeder van Rob te praten, de familie van Rob voelt zich weggegooid, terwijl Rob volgens hen ook slachtoffer is.
De vriendin van Rianne en de vriendin van Samantha kunnen Rob wel zien als slachtoffer. En tegelijk als dader. En daar wil ik het over hebben.
In ons rechtssysteem hebben we besloten dat onpartijdige rechters de straffen geven. Dit programma laat zien hoe belangrijk dat is. De vriendinnen van moeder en dochter staan het meest op afstand en hebben het meest eerlijke beeld. Zij kunnen zien dat Rob dramatisch doordraaide. Er ging wat stuk in de kop van de man die ze ook kennen als liefhebbende vader en man. Als hardwerkende vader en man. Als iemand die droomde van een mooi leven voor zichzelf, zijn vrouw en zijn kinderen en die alles de soep in had gedraaid door te hoge ambities. Zijn droom ging aan diggelen en hij kon het niet verkroppen.
Niemand weet waarom hij deed wat hij deed. Maar de broer van Rianne kan Rob nog steeds niet vergeven. Hij krijgt nooit vrede, zei hij. En de moeder van Rob ziet ook wel dat Rob iets gedaan heeft, wat volstrekt niet kan, maar zij kan Rob wel vergeven. Ik had hem kunnen helpen, zegt de moeder en de zus van Rob, dochter van die moeder gelooft er geen barst van. Het is duidelijk. De familie kan de straf niet bepalen. De familie kan geen recht spreken.
D66 heeft het voor elkaar dat slachtoffers van een misdrijf in de rechtbank kunnen spreken. Ik weet niet of het helpt, misschien helpt het. Maar ik zie vaak slachtoffers alsnog ontevreden met de straf. Het verdriet is immers nooit weg te krijgen met een straf en daardoor schiet de straf altijd te kort. Voor slachtoffers bestaan verzachtende omstandigheden niet, omdat voor hen de omstandigheden zo verschrikkelijk hard zijn. Voor slachtoffers bestaat begrip voor de dader niet, omdat het voor hen onmogelijk is de daad te begrijpen.
Daarom moeten we onafhankelijke rechters hebben. De vriendinnen blijken net iets verder van de familie te staan en net iets meer begrip te kunnen opbrengen voor Rob. Die zouden, van alle personen in dit verhaal, de beste rechter zijn.
home.nlGeplaatst in de categorie: maatschappij
dader
564
Geef je reactie op deze inzending:
Het blijkt dat mensen met een vast salaris toch goed werk willen leveren. Geld is niet de enige motivatie en voor veel mensen niet eens belangrijk - zeker als ze genoeg geld hebben.
Toch zijn ook onafhankelijke rechters niet heilig en maken ze fouten, waarschijnlijk soms zelfs expres. Maar dat komt omdat rechters, net als daders en slachtoffers, mensen zijn.