Met alle liefde, daar geloof ik helemaal niets van.
Zo moeilijk is het nou ook weer niet hoor. Om te beginnen al niets te zoeken hier en vluchten, dat kan echt niet meer...de man komt uit Benin. Maar wel binnen afzienbare tijd al een bekende bij de politie, wegens mishandeling. Verbijsterend, niet waar? Van akte, zo was getekend. Als notoire leugenaar weliswaar, maar dat mocht de pret niet drukken.
Een psycho die zich zwaar aangetrokken voelt tot het brandblusapparaat, het is mij te vergezocht allemaal. Dan mag ik misschien niet helemaal op de hoogte zijn, maar hier is over nagedacht en weet deze uitgeprocedeerde asielzoeker het weer zo te regelen om in hoger beroep te gaan...hij is er maar druk mee. Omdat wij in woorden uitblinken, dus verspil maar. Dit loopt al aardig in de duizenden papieren en maar ritselen...wat weer vloekt dat het hem spijt en zo, handig ook. Met je psychose.
Serieus, 22 jaar strafvermindering? How low can you go...hij sloeg niet één, maar negen keer toe. Zegt de ene rechter tegen de andere: maar díe moord reken ik hem niet aan. Dan mag haar dood om één of andere duistere reden in zijn ogen niet zoveel voorstellen, maar hoe zijn vriendin aan haar einde kwam...nou, met alle liefde zeker?
Terwijl haar moordenaar in allerijl wordt afgevoerd, onder zachte dwang omdat hij zo rustig meewerkt aan alles behalve dát hij voor geen goud terugkeert in eigen land en niemand zich afvraagt waarom, terwijl de andere moord nét even belangrijker is, want politie. En terwijl ze nabestaanden het zwijgen opleggen door met zo'n botte opmerking over de brug te komen...heeft hij uiteindelijk precies gekregen waar het om ging...een permanent verblijf in Nederland, ten koste van anderen.
Ter nagedachtenis aan Renske Hekman.
Geplaatst in de categorie: emoties