Bettina
Soms vluchten mensen de verkeerde kant op. Neem nou de ouders van Bettina Wegner, de fragiele in West-Berlijn geboren zangeres met de merg- en beenstem. Haar ouders waren communisten en zagen een betere toekomst voor zichzelf en hun dochter in het roodgekleurde Oost-Berlijn. Maar Bettina was strijdbaar en creatief; met haar gitaar schreef en zong zij liedjes over onrecht, eerst in het openbaar, later op geheime plaatsen en in kerken. De tamtam werkte goed in Oost-Berlijn en Bettina werd een veelgevraagd underground artiest. Maar de repressie werd sterker en toen zij zich aan de kant schaarde van de uit het land weggepeste Wolf Biermann was het hek helemaal van de dam.
De ouders van Bettina hadden natuurlijk helemaal niet het idee dat ze de verkeerde kant op vluchtten. Ze zagen het misschien niet eens als vlucht. Ze waren overtuigd van hun ideeën en dachten het beste te kiezen. Het heeft Bettina Wegner in elk geval wel gemaakt tot wat ze is.
Ik vind haar mooiste lied de simpele opsomming van alle vernietigingskampen in Für die aus… Maar nu het vluchtelingenprobleem wereldwijd absurde proporties aanneemt wil ik graag onderstaande tekst met u delen. Als schrale troost voor iedereen die in zijn leven wel eens de verkeerde kant op is gevlucht.
Jesus
Was würde sein, wenn es Jesus wirklich gibt
von dem jeder behauptet, daß er ihn liebt
Und er steigt zu uns runter, uns zu befreien
was ihm da passierte in unserm Verein
das stell ich mir vor und dann wird mir ganz leer
Kein Mensch erkennt ihn, wenn er unter uns wär
Ein silberner Mercedes und ein schwarzer BMW
fahren mit blutigen Reifen durch klaren Schnee
Jesus - steig nie herab
du kriegst keine Wohnungund vom Kuchen nichts ab
Du kriegst keine Arbeitund du kommst in den Knast
weil du radikal und leiseWiderstand geleistet hast
Denn Jesus war Pole und Jude dazu
Jesus war ein Schwarzer und kam aus Peru
Jesus war Türke und Jesus war rot
Mensch Jesus, bleib oben, sonst schlagen die dich tot
Bettina Wegner
Geplaatst in de categorie: muziek
Mij valt op dat Bettina veel boosheid in haar liederen tentoon spreidt, maar daaronder schuilt een enorme weemoed en Weltschmerz. Ik vermoed dat zij aan een chronische depressie lijdt, wat tevens de bron van haar zangkunst is. Ik doel bv. op 'Traurig bin ich sowieso', 'Der Prinz ist gegangen' en 'Über den Berg ist mein Liebster gezogen'. Verder doet haar stem me meteen aan Marlene Dietrich denken. Ik kende haar niet, maar door jou graag mee kennis gemaakt.