Inloggen
voeg je dagcolumn toe

Dagcolumn

Ski

En ineens vond ik een mapje met voedselbonnen in het doosje met herinneringen aan mijn vader. Voedselbonnen. Daar kan ik me zo weinig bij voorstellen.
Ik sta nu op een Alp en probeer heelhuids een dal te bereiken. Met lunchtijd gaan we iets stevigs eten in een bergrestaurant. Met bier. Wie denkt er dan aan voedselbonnen? Zou mijn een vader een goede skiër zijn geweest als hij de kans had gehad?

Voedselbonnen. Jezus Christus. Mijn vader was afhankelijk van voedselbonnen. En ineens besef ik dat je deze bonnen nog had kunnen inruilen voor eten. Maar ja; je weet niet hoe lang de oorlog nog duurt. Kon je eigenlijk onbeperkt bonnen inwisselen? Wat lang geleden is komt soms ineens zo dichtbij. Ik ben aan het genieten in de sneeuw. En moet oppassen dat ik geen schuldgevoel krijg. Zomaar genieten op een Franse Alp terwijl 73 jaar geleden…

Stoppen nu met denken. Het heeft geen enkele zin. Ik mag plezier maken en ik mag herinneren. Mijn vader was een kind nog. Hij had niet veel. Ik heb een GoPro. En een uitzicht om van te watertanden. Het is ongerijmd. Ik sta er toch even bij stil. Maar dan daal ik af. Er wordt op me gewacht. Ik ben de slechtste skiër van de vriendengroep. Telkens de laatste. En niemand vindt het erg. Natuurlijk niet. Ik ben het kind van een bonnenman. Straks geef ik een rondje.

Schrijver: Marcel Harmsen, 13 maart 2015


Geplaatst in de categorie: vakantie

3.7 met 3 stemmen 140



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)