Tien
Kunt u zich de tijd nog herinneren dat u zich moest bewijzen? En dan bedoel ik tegenover docenten. Jouw inzet en kennis, beoordeeld en vastgelegd op een schaal van één tot tien.
De mening van een ander. Het interesseerde mij destijds niet zoveel.
Daarom nam ik vaak genoegen met zesjes. De cijfermatige waardering zegt mij niets over mijn kennis of inzet. Soms stonden deze twee zelfs haaks tegenover elkaar. De meest nonchalante voorbereiding en uitvoering leverde niet zelden goede scores op. En urenlang gestamp van woordjes voor vreemde talen was meestal niet goed genoeg voor een voldoende. Ik denk dat aanleg hier ook om de hoek kwam kijken.
En aanleg laat zich moeilijk waarderen.
Ik moest hier aan denken toen ik gisteren in een elektronicazaak was. Het was zo'n 'te grote zaak', waar het net te warm is. Ik doe mijn jas er niet uit, omdat ik geen tijd wil verliezen, wanneer de ongezelligheid me naar buiten jaagt.
Ik was er om een 'contract' af te sluiten. De procedure was omslachtig, maar met het inleveren van mijn bankpas en rijbewijs hoefde ik alleen maar te wachten. Ik moest een krabbel zetten en zocht naar iets om de tijd te doden. Ik startte een gesprek met de verkoper over zijn vakgebied. Dit leek mij verstandiger dan de uitslag van de waterschapsverkiezingen met hem door te spreken.
Ik stelde wat vragen over de huidige technologie en vertelde mijn toekomstbeeld daarvan. De verkoper deed echt zijn best om mijn gezwets en interesse aan te horen. Dit deed hij met name door me niet tegen te spreken. Mijn meest excentrieke toekomstvisie kon rekenen op bijval van deze 'expert' en ik zou me in mijn nopjes moeten voelen.
Uiteindelijk kwam er een eind aan de administratieve procedure en ik stelde nog een suffige slotvraag, om niet meteen de hielen te lichten. Ik ben hem zelfs vergeten. De verkoper ging er deze keer kort op in en schakelde snel over op zijn onderwerp van gesprek. Dit had hij nog niet eerder gedaan.
Of ik de service tijdens het gesprek als prettig had ervaren? Ik antwoordde instemmend. Het kon zijn, zei hij, dat ik een mailing zou krijgen, waarin gevraagd werd naar zijn serviceniveau. Ik reageerde opnieuw positief en zou deze zeker voldoende invullen. 'Dat is mooi' zei de verkoper nu. 'Maar mijn werkgever ziet op een schaal van nul tot tien, alleen de tien als goede service'. Ik knipperde met mijn ogen en hoorde mezelf verbaasd antwoord geven: 'Okay... Dan geef ik wel een tien.'
'Bedankt' zei de man. 'En een prettige dag verder.'
gmail.comGeplaatst in de categorie: algemeen
School
152
Geef je reactie op deze inzending: