Inloggen
voeg je dagcolumn toe

Dagcolumn

Gappen

Twee mooie foto's in twee verschillende kranten. (Parool en VK)
Bevroren momenten uit de wandelgangen van het Tweede-Kamergebouw.
Links (zoals het hoort) Jesse Klaver (JK), Kamerlid voor Groen Links
en rechts Rik van Slingelandt (RS),president commissaris van de ABN Amro Bank.
Een plaatje zegt meer dan duizend woorden.
Wees gerust, zoveel zullen dit er niet worden.

Mijn vader had een winkel in 'kruidenierswaren'.
Kun je je nu niet meer voorstellen, die zijn zeldzaam geworden.
Hij was dus kruidenier en geen bankier.
'Wij' verkochten verpakte etenswaren, vleeswaren, schoonmaakmiddelen, en van alles wat moeder in de huishouding nodig had.
Ja, moeder, want die deed de huishouding natuurlijk.

Dus veel van wat er bij ons aan de keukentafel werd gegeten, kwam uit 'onze' winkel. Vaak producten van nog net voor de houdbaarheidsdatum. Dat was prima.
Dus wij, de kinderen, vonden het de gewoonste zaak van ons stadje dat wij nooit naar een kruidenier hoefden om boodschappen te doen.
En wij kinderen gapten toch wel geregeld een klein verleidelijk-ons-toe-knipogend lekker dingetje uit het snoepvak. Dat hoorde erbij.
Hoezo schuldgevoel? Nou, een klein beetje dan, maar vooral omdat je betrapt kon worden door een broer of zus die hetzelfde van plan was.

Ik herken het oeroude, volstrekt archetypische rollenspel dat op deze beide foto's prachtig zichtbaar is gevangen: de vermoorde onschuld (RS) en de moreel verontwaardigde (JK). Ik herken dat dus, omdat wij dat rollenspel vroeger ook speelden, en omdat ik het daarna nog pakweg 1,27 tot 1,63 miljoen keer herhaald heb zien worden.

Maar voor RS is het bedrag van een ton of een miljoen (tien ton) wat voor mij het verschil was tussen een Nuts pikken en een pakje koek Bastogne (twee van mijn favoriete versnaperingen). Want er stonden immers wel 3 doosjes op elkaar bij de kassa, met elk 24 Nutsen er stonden wel 3 dozen met pakken koek Bastogne in het magazijn achter de winkel.

Dus, waar hebben we het over?

We hebben het over of het 'moreel verwerpelijk' is om je dingen toe te eigenen die NIET VAN JOU ZIJN.

Is het geld VAN DE BANK?
Nee, de bank BEHEERT het geld dat er even op is gaan zitten.
Als een vermoeide of uitrustende wandelaar die even zijn schoenen uitdoet.
Mag de 'eigenaar' van de bank die schoenen zelf aantrekken?

Ja, maar... zegt RS...
Nee, niks geen maar... zegt JK

Die schoenen zijn van ons.

En die Nuts was van mijn vader.

Schrijver: Ton Hettema, 11 april 2015


Geplaatst in de categorie: moraal

3.8 met 4 stemmen 144



Er zijn 2 reacties op deze inzending:

Naam:
Ton Hettema
Datum:
16 april 2015
Dank je Annejan voor je hartversterkertje!
Naam:
Annejan Kuperus
Datum:
15 april 2015
Email:
ajkuperushotmail.com
Een boeiende beschouwing die ik met plezier heb gelezen. De vergelijking is subliem, daar de morele verwerpelijkheid er vanaf druipt. Niet van de kruimeldiefstal uit de supermarkt, hoewel natuurlijk niet goed te keuren, maar wel van het Grote Graaien van hen die slechts mammon eren...!

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)