Inloggen
voeg je dagcolumn toe

Dagcolumn

Vacature

Met een bord pap op schoot doe ik mijn rondje websites. Niets bijzonders. Dat doe ik haast iedere dag. Al eet ik af en toe uit de pan. Ik lees dat de site waar ik zo graag mijn columns plaats een vaste columnist zoekt. Ik neem het ter kennisgeving aan.

Tegen mijn tandarts zeg ik dat ik al een paar maanden aanslag heb op twee ondertanden. 'Misschien komt het door de thee?' zegt ze. Ik antwoord niet dat ik vermoed dat het door rode wijn komt. Tol van de schrijver. In de tandartsstoel komt de vacature weer voorbij. Een vreemde plek misschien, maar daar ben ik nu eenmaal. Kijk naar mijn nieuwe tanden.

Er gaan wat mailtjes op en neer naar mijn goede vriend. Wanneer ik me uit, komen er vaak verrassende dingen tevoorschijn. Hij als spiegel voor mijn blinde vlek. Hoogste tijd om in beweging te komen. De stofzuiger. Dat is wat dit stierenlijf nu nodig heeft. Kan ik wekelijks een stukje ophoesten? Kan ik die druk aan? Er zijn weken dat ik er drie schrijf. Ook sta ik wel eens maanden droog. Volgens de grootste schrijver van mijn stad, Rien van den Heuvel, wen je aan presteren onder druk. Thomas Verbogt vindt dat een echte columnist dagelijks een column moet kunnen schrijven. Een echte columnist. Moment van de waarheid? Een stapeltje achter de hand voor moeilijke tijden? Deze vacature is hoe dan ook een teken.

Al zuigende merk ik dat ik met al mijn twijfels nu op mijn kwetsbaarst ben. Iemand zei mij ooit dat daar ook mijn grootste kracht ligt. Als vanzelf gaat er een lampje aan. Heb zojuist een column bij elkaar gezogen. De perfecte manier om te solliciteren. In de kern wil ik graag. Gewoonweg kunnen zeggen: 'ik ben columnist!'

Eerst schrijf ik vast een column voor over twee weken. Het zou toch maar gebeuren...


Zie ook: http://www.reneturk.nl

Schrijver: René Turk, 14 april 2015


Geplaatst in de categorie: bedankt

4.0 met 4 stemmen 616



Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Günter Schulz
Datum:
14 april 2015
Chapeau voor jouw moed en doorzettingsvermogen. Ik herken in deze column veel van hetgeen bij mij als latente wensen al langere tijd lagen te sluimeren. Heb erin leren berusten dat mijn zelfkennis mij zegt dat het schrijven van een column (laat staan van vele op vaste tijden) méér dan een brug te ver is. Bovendien ben ik er nu ook te oud voor met een trager en minder sprankelend waarnemingsvermogen en communicatieve souplesse dan men van een columnist mag verwachten. Veel schrijfplezier en inspiratie derhalve toegewenst!

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)