Terrasterreur

Een heerlijk warme dag op een terras bij een plas. Kinderen binnen in het piratenindoorparadijs, ik lekker buiten mijn stukje tikken. De rest van Nederland in de file naar Sail, strand en Efteling. Maar hier is bijna niemand. Gezoem van auto’s in de verte, af en toe een nieuwsgierige wesp, briesje, het kan niet stuk. Toch wel.

Een vet gezin komt met enorm volume bezit nemen van een van de tafels. Hij een waggelende bullebak met twee enorme Chinese tatoeages op zijn linkerbeen (Yin en Jan?), zij een viswijf met een stem waarvan mijn zoon zou zeggen: als ík zo’n stem had pleegde ik zelfmoord.
En drie kinderen waar mijn eigen kinderen zes keer in kunnen. En alles wat ze doen maakt lawaai. Het telefoongesprek van paps lijkt wel een vakbondstoespraak, het gevreet en geslurp van de kinderen is misselijkmakend en mams praat alsof iemand haar los moet maken van haar laatste haringen. Wat een klomp ellende is hier neergestreken. Ook deze mensen hebben recht op gezondheidszorg, ook deze mensen hebben stemrecht. En ze zijn niet alleen. Integendeel, ze raken zelfs in de meerderheid. Eng. Dan zet de zoon met zijn mobiel keihard een frisse Hollandse deun op en worden de dochters naar de tafel geschreeuwd want de Waterpret is nu geopend. Lindsay!! Whitney!! (Bij de burgerlijke stand waarschijnlijk ingeschreven als Lintzie en Wihtnie).

En nu maar hopen dat de waterfietsen die de flodders zonet hebben gekozen zo lek zijn als een Noord-Afrikaanse vluchtelingenboot. Geef mij maar een gezellige groep Somaliërs.

terras terreur terra terreur terrasterreur

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

2.0 met 3 stemmen 144