Inloggen
voeg je dagcolumn toe

Dagcolumn

Relativiteit

Hoor me even aan, ik beloof dat het niet ingewikkeld zal worden, maar juist uitgewikkeld.
Het is van groot belang dat we de wereld waar we deel van uitmaken leren begrijpen.
Dat we ontdekken hoe grootse wiskundige en natuurkundige ontdekkingen een plaats hebben in ons alledaagse leven.

Deze week probeer ik namelijk de relativiteitstheorie te doorgronden of te doorlichten.
Waarom? Omdat ik me afvraag waar materie vandaan komt.
Meteen maar kiezend voor de grotere uitdaging, ging ik de strijd aan met E=m.c2 (die 2 staat voor kwadraat dus).
Wat ik begrijp van deze vergelijking is het volgende: Energie bevindt zich aan de ene kant van het dubbele streepje en materie aan de andere kant. Alsof er een dun buisje tussen hen in staat = dat ze bij elkaar vandaan houdt.

Dus Energie kan worden omgezet in Materie! EN
Materie kan worden omgezet in Energie!

Die c staat voor de snelheid van Licht, en die weer in het kwadraat: 300.000 km/sec maal 300.000 km per seconde.
Zonder in allerlei berekeningen te gaan, begrijp ik dat wanneer je een brokje materiaal neemt en dat ENORM versnelt, dat het dan verdwijnt en energie wordt. Dat hebben we gezien bij de atoombommen.

Maar het betekent ook dat wanneer je energie ENORM vertraagt, dat je dan materie overhoudt of vindt.

En nog iets, dat ik in een gedachtenflits dacht te begrijpen: de geleerden zeggen dat licht een snelheid heeft van de eerder genoemde 300.000 km/sec. en dat mag zo zijn, maar ik zag dat de lichtsnelheid de ENIGE snelheid is waarmee licht is wat het is. Als het sneller gaat kunnen we het niet meer waarnemen, en als het langzamer gaat is het geen licht meer.

Maar de gevolgtrekking van al deze deliberaties is de volgende:

ALLES WAT ZICH OM ONS HEEN MANIFESTEERT IS GECONDENSEERD LICHT. ZELFS WIJZELF. EN DIE 'SCHEPPING' EN 'OPLOSSING' GEBEURT OP ELK MOMENT EN IS MISSCHIEN WEL DE ESSENTIE VAN TIJD.
(ja dat moest even in hoofdletters).
Denk daar maar eens over met je uit licht gecondenseerde hersenen terwijl je je uit licht gecondenseerde kopje koffie met gecondenseerde melk al mijmerend geniet...

Want door dit magische proces van sublimatie en condensatie komt het dat mensen het gebouw of het schilderij, het beeld, het gedicht, de symfonie, kunnen creëren.

Onze geest is een relativiteit-machine, een relatieve tijd machine...

Schrijver: Ton Hettema, 26 september 2015


Geplaatst in de categorie: natuur

3.2 met 8 stemmen 217



Er zijn 6 reacties op deze inzending:

Naam:
Ton Hettema
Datum:
29 september 2015
Beste NN,
Dank voor je verhelderende commentaar.
Daar kan ik goed mee uit de voeten.
Het is toch wel een hele kleinkunst, dat columns schrijven.
Ik denk dat ik je waardevolle reflecties goed kan absorberen om ze te transformeren tot steeds beter gevormde, kleurrijke, volgbare en genietbare brokjes taalvoedsel.
Naam:
NN
Datum:
29 september 2015
Ton: Dat er uit fotonen materie kan ontstaan wil ik niet ontkennen. Dat jij je de afgelopen tijd hebt ingespannen om de relativiteitstheorie en de fotosynthese te doorgronden zal ongetwijfeld waar zijn. Dat jij uit die studies een kennisbeeld hebt gevormd die zich in je brein heeft gematerialiseerd is duidelijk. Maar nu komt het probleem volgens mij. Je wilt ons deelachtig maken van je (nieuw) verworven inzichten in de beperkte omgeving van een column. Dat is op zich een loffelijk streven. Maar misschien ligt daar juist het probleem (voor mij althans). Ik vermoed dat een column te kort is om die inzichten goed voor het voetlicht te brengen. Je wordt gedwongen om je ”waarheid” te comprimeren tot een paar krachtige oneliners en smijt ons die, waarschijnlijk om je betoog kracht bij te zetten, in hoofdletters in ons gezicht. Het beeld dat ik daardoor ontvang kan dan al snel een beeld zijn waarvan jij op je beurt weer denkt: ” ja maar zo heb ik het niet bedoeld”. Je doet dan waarschijnlijk de lezer maar ook jezelf te kort door te trachten een vrij complexe materie, waar je veel energie hebt ingestopt, op een eenvoudige, beperkte wijze te verwoorden, gedwongen door de begrensde lengte van een column, en hoopt dan wellicht dat bij de lezer ook het licht ontstoken wordt.

Maar als ik je HOOFDLETTER zin leest dan denk ik juist ” wat bedoelt ie nou eigenlijk”. In mijn “ogen” is veel wat zich manifesteert (als je tenminste niet blind bent) juist geen “gecondenseerd” licht (wat dat ook moge zijn). Het meeste ís licht. Kleuren, die bestaan uit verschillende golflengtes, vertaalt ons brein naar de beelden die wij ”zien. Dit is maar een voorbeeld. De processen die schuil gaan achter de ingewikkelde materie kunnen in feite niet ”aangeraakt” worden waardoor je gehele betoog al snel een iewat evangeliserend karakter krijgt. Ik zie dan een Ton Hettema op de kansel staan die zijn ”geloof” aan het volk wil openbaren. Ik hoop dat je begrijpt wat ik tracht duidelijk te maken.
Naam:
Ton Hettema
Datum:
28 september 2015
Ha Gabriëla, mooi dat je zulke verlichtende kettingreacties in werking zet.
Hai An, blij dat je altijd aandacht opbrengt en uitdagende denkbeelden meeroert in je kopje koffie.
Hallo NN, ja, ik ben inderdaad de laatste twee maanden intensief bezig geweest om alle filmpjes en verhandelingen, boeken en artikelen over fotosynthese indringend te bestuderen.
Maar, zoals je zegt, - en ik ben altijd blij met je oprechte, ongezouten en toch niet verzuurde commentaar - is de opzet van een column meer gericht op het uitdagen van al te vaste overtuigingen over onszelf, de samenleving, paradigma-dogma's en heilige huisjes.
Naam:
NN
Datum:
26 september 2015
Hoor mij ook even aan: Je pakt een ”ongrijpbaar” fenomeen. Je kneedt het net zo lang totdat er een ”grijpbaar” iets ontstaat. En ziedaar: aanschouw jouw pasgeboren God die jij met je bloedeigen handen vorm gegeven hebt. Je hebt een Golem gecreëerd.
Nu moet het kneden, om de geloofwaardigheid van jouw God handen en voeten te geven, nog een naam krijgen zodat het lijkt alsof de creatie buiten jouw eigen vermogen om vorm heeft gekregen. Hiervoor pak je een algemeen begrip waarvan je verwacht dat die het voorstellingsvermogen van de rest der schepping niet al teveel in verwarring zal brengen.
Hoe maak je van licht materie? Nou niet al te moeilijk, je laat het condenseren. Je laat het stollen als het ware. Het licht verdwijnt en de stof ontstaat. Hoe dat precies in zijn werk gaat. Weet jij veel, dat is ook niet belangrijk. Als we dat zouden weten zouden we onze net ontwaakte God weer laten vertrekken naar de eeuwige jachtvelden. Het condenseren is daarom een geheime, mystieke, magische gebeurtenis die zich onttrekt aan ons gezichtsveld. Rudolf Steiner wist het al.
Eind go(e)d al go(e)d. En we leefden nog lang en gelukkig.

Om positief af te sluiten: De column prikkelt en dat moet een column doen.
Naam:
An Terlouw
Datum:
26 september 2015
Ton, ik heb je niet " aangehoord" maar aandachtig zitten lezen, dit zou voor een zaal moeten, een zal vol mensen die vol van eigenbelang zijn, die zich verrijken middels anderen ( Blatter bv) die niet snappen dat we allemaal licht- wezens zijn, die niet begrijpen dat we allemaal eender zijn. De reactie van Gabrielle is weer hartstikke goed uitgedacht en gedeeld. Vooral het stukje ; knuffel beer, want ineens na het lezen van jou en de reactie van haar, verrek, de zon schijnt dus ik ga even CONDERSEREN, moest ook ff in het GROOT.
Naam:
Gabriëla Mommers
Datum:
26 september 2015
Je hebt helemaal gelijk, Ton. We zijn allemaal lichtwezens die steeds weer materialiseren en ontmaterialiseren. Als we geboren worden materialiseert ons lichaam. Als we heengaan, ontmaterialiseert het weer. Wat overblijft is onze energie, die inderdaad met een snelheid van het licht in het kwadraat zich verplaatsen kan. Waardoor men ook zegt dat aan de andere kant van het bestaan geen tijd en ruimte is. Dan zijn we altijd overal. En de wet van behoud van energie zegt dat energie nooit verloren gaat. En zo is het. En alles wat leeft, is energie. Mensen, dieren, planten, bomen, bloemen. Maar alles wat materialiseert dus ook. Want alles is energie. Van edelstenen weten we dat ze een geneeskrachtige werking hebben. Dat is omdat ze een energie hebben die geneeskrachtig werkt. En stel je nou eens voor, dat dit niet alleen bij stenen zo is. Maar ook bij een schilderij. En bij een piano. En bij een muziekstuk dat we horen. En een boek dat we lezen. Misschien is het daarom dat kunst helend werkt. Misschien is het daarom ook dat die knuffelbeer dat kind kan troosten. En dat we daarom ook geen of moeilijk afstand kunnen doen van gematerialiseerde zaken zoals een paar oude schoenen of een lekker zittende trui. Alsof je een stel oude vrienden in de zak voor Max doet. Alles is energie. Alles is gecondenseerd licht. En we zijn op dit moment bezig te ontdekken hoe we materie kunnen teleporteren. "Beam me up, Scotty", zal ooit werkelijkheid zijn. En in een nog veel later 'ooit' zijn we allemaal de lichtwezens die we in wezen zijn, zonder dat ons wezen nog opnieuw reïncarneert/materialiseert. De Celestijnse Belofte (James Redfield).

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)