Inloggen
voeg je dagcolumn toe

Dagcolumn

Arnhems meisje

Als jonge jongen was ik al door haar gefascineerd. Als ze bij me in de klas zou hebben gezeten, was ik vast enorm trots op haar geweest. Op haar lef en rebelse karakter. Haar gedurfde kleding en scherpe uitspraken. Ze zou het bloed onder nagels van leraren hebben vandaan gehaald. Steeds dat prikkelende laatste woord. Vaak de klas uit zijn gestuurd. Dat kon natuurlijk niet. Ze is immers iets ouder dan ik. Stiekem was ik een beetje verliefd op haar. Al had ik geen idee hoe ze eruit zag. Mijn fantasie ging alle kanten op. Dreadlocks, sproeten, neusbel, legerkisten, een oude tas vol spreuken en buttons. Steeds een andere muts. Kleurrijk. Een positief en vrolijk meisje. Dapper deed zij dingen die niet in me op zouden komen.

Ik ben haar altijd blijven volgen. Arnhem werd te klein voor haar. Daarna Nederland ook. Ze werd een globetrotter. Nooit geweten dat ze Fins kon. Wanneer ik in een vreemde stad kwam, verscheen er altijd een glimlach als ik zag dat ze hier geweest was. Op menig toilet werd ik aan haar herinnerd. Kreeg soms een kaartje van haar. Zelfs een keer een boek. Haar tomeloze energie is ze nooit kwijtgeraakt. En het meest bijzondere, ze is altijd zeventien gebleven.

Vandaag ga ik haar ontmoeten. Denk terug aan die herfstdag dat ik voor het eerst van haar hoorde. Gek toch, dat je soms ineens een jaar of dertig weg kunt knippen alsof er niets gebeurd is. Er zijn veel belangstellenden. Tot mijn grote verbazing blijkt ze niet één maar twee vrouwen. En allebei hartstikke blond.

Met zijn allen mogen we deze ochtend in haar huid kruipen. Ze laten ons de tien stappen zien: Associatie, overdrijving, omdraaiing, vergelijking, aansporing, vraag, poëzie, idee, versimpeling en absurd maken. Zoveel structuur had ik niet van haar verwacht. We haken in op de woorden van onze buur en geven het papier door aan de andere buur. Mooie vondsten mogen omcirkeld worden.

Alle blaadjes zullen door een groepje doorgenomen worden. Beetje schuren. Beetje schaven. Op mijn vraag of ze zelf weleens de poster gehaald hebben, antwoorden ze dat ze het niet zouden weten. Dat zou het doel voorbij streven. Loesje moet een mysterie blijven.


Zie ook: http://www.reneturk.nl

Schrijver: René Turk, 24 november 2015


Geplaatst in de categorie: taal

5.0 met 2 stemmen 154



Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Joanan Rutgers
Datum:
24 november 2015
Ik vermoed dat Loesje een wisselende redactie van studenten en kunstenaars heeft. Mij viel vooral vaak op dat de teksten kleine gedichten zijn, poëtische manifesten tegen de uitgeholde maatschappij en inhumane praktijken. Ik heb haar nooit, zoals jij, als een vrouw van vlees en bloed gezien, omdat ik al snel begreep, dat het om een organisatie ging, die onschuldig en wulps wilde overkomen. Louche Loesje! Blijkbaar heb je enkele medewerksters achter Loesje ontmoet en was je met name onder de indruk van twee blonde, poeslieve, hoogst naïeve, kleverige, zalvende stoten met het cliché overstijgend wel geniale intelligentie. Het is ondergronds verzet en je weet nooit of die of die meer weet en misschien wel het superbrein is. Kom op, René, oude Turk, schenk nog eens een raki in en vertel ons dat jij de stuwende kracht achter Loesje bent!...

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)