Inloggen
voeg je dagcolumn toe

Dagcolumn

Oud en Nieuw

Zo, die veldslag is weer voorbij. De oordopjes kunnen weer uit. De hond kruipt onder het bed vandaan. De kat uit de kast. Wij uit onze schulp.
Elke keer verbazen we ons meer over het onuitroeibaar ritueel dat ons land voor een halve dag verandert in een oorlogszone. Ik snap onze huisdieren heel goed. Dat ze het niet snappen.

Deze folkloristische(?) ongerijmdheid zal ook de onlangs hier gearriveerden uit de werkelijke oorlogsgebieden als mortiervuur of bombardementen in de oren klinken.
Oor-log.
Datgene wat in het log-boek van de oren is opgetekend en vastgelegd in het onuitwisbaar geheugen.
In ons geheugen bevindt zich al het oude.
Het verleden.

In onze spontane, vrije, onbevangen, creatieve, optimistische, onderzoekende wezenskern zit het nieuwe. De toekomst.

Twee afdelingen. Twee zielen in één lichaam.
Als de oude afdeling aan de macht is, worden we aan alle kanten beperkt, gestuit en gefouilleerd door de in ons vastgelegde programma's. Wat ons eens succes heeft gebracht. Wat ons pijn heeft gedaan. Wat ons is ingehamerd. Wat de media ons vertellen. Wat wij in onze emoties hebben geprogrammeerd. Of anderen. Overtuigingen. Wat we onszelf vertellen of verteld hebben. Angsten.

De nieuwe afdeling, de goed-nieuws-afdeling, is open en ontvankelijk. Maar LEEG. Dat is ENG. Net als het nieuwe jaar. Net als dit papier voordat ik eraan begin. En het langzaam gevuld zie worden met wat ik nog niet wist dat er zou komen te staan.

Net als 2016.

Ik heb de keuze. Wij hebben allemaal de keuze. Om er iets anders van te maken dan dat wat gedicteerd wordt door onze programmeringen. Onze individuele en collectieve.

Die angsten en vrezen, de aangepastheden, de geïntimideerdheden, de gewoontes, de onnodige beleefdheden, de timiditeiten, de ongefundeerde ontzaggen, de gereserveerdheden, de terughoudendheden.

Zijn ze werkelijk nodig? Willen we werkelijk niet onze individuele en collectieve toekomst vormgeven? Is dat echt een welbewuste keuze? Of gewoon lafheid?
Gebrek aan guts.

Er is een spirituele (maar echt niet zweverige) waarheid die zegt:
Datgene waaraan je op elk moment voedsel geeft zal groeien.
Of zoals de poëet die vorige week (25-12) jarig was zei: zoals je zaait, zul je oogsten.

Zullen we elke dag wat prachtigs zaaien? Iets nieuws? Iets dappers? Iets veelbelovends?

Dan hoeven we elkaar geen gelukkig nieuwjaar te wensen.
Dan wordt het dat gegarandeerd...

Dat wordt nog eens een onvergetelijk vuurwerk!

Schrijver: Ton Hettema, 2 januari 2016


Geplaatst in de categorie: moraal

3.7 met 11 stemmen 251



Er zijn 2 reacties op deze inzending:

Naam:
An Terlouw
Datum:
3 januari 2016
We beginnen samen, zulke dingen moet je samen doen, want ALS ER 1 SCHAAP ( zijn wij ook toch?) enz is...dan komt het goed.....denk ik.....hoop ik....verwacht en geloof ik....mooi gedaan Ton.
Naam:
Gabriëla Mommers
Datum:
2 januari 2016
Ik doe mee!

Ik bestel zaadjes licht, liefde, vrede, gezondheid, compassie, vergeving en positiviteit. Daar zaai ik zeven bloembedjes van, en die geef ik iedere dag drie keer water met een zonnebadje van dertien vlinders die voor bestuiving en verspreiding zorgen over de hele wereld.

Het is een begin!

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)