Inloggen
voeg je dagcolumn toe

Dagcolumn

Geheimen

Sinds het moment waarop ik hier op deze kleurrijke en exotische planeet geland ben, en kennismaakte met de wezens die ik om me heen zag, waarvan ik zelf ook een bleek te zijn, ben ik niet opgehouden me in toenemende mate te verbazen over allerlei vreemde fascinerende gebruiken en gewoontes die door mijn soortgenoten werden en worden gepraktiseerd, die mij als totaal irrationeel en bizar voorkwamen.
Het was misschien daarom dat ik vanaf de start het idee diep in mezelf verborgen voelde een geheime representant te zijn van een levensvorm die weliswaar uiterlijk op een mens leek, maar die van binnen wist niet tot dezelfde clan te behoren en daarom voortdurend alert moest zijn om zijn werkelijke afkomst niet prijs te geven.
Het kostte veel moeite om me alle tegenstrijdige denkpatronen, gedragingen, omgangsvormen en sociale rituelen eigen te maken, en vaak was ik maar een haarbreed verwijderd van het fatale demasqué dat mijn ware afkomst genadeloos aan het licht zou brengen.
Intussen echter, nam ik me voor zoveel mogelijk informatie te verzamelen over deze eigenaardige wezens, er op vertrouwende dat ik ooit van deze geheime missie zou worden teruggeroepen naar waar ik in werkelijkheid thuishoorde, om verslag te doen van de rijke en uiteenlopende vormen van folklore die ik hier had aangetroffen.
Mijn integratie verliep vanaf het begin nogal stroef, daar ik behept was met een fundamenteel misverstand, dat ik pas rond mijn achtste jaar doorgrondde.
Ik leefde namelijk in de, bij nader inzien ongegronde, veronderstelling dat er een zekere consequentheid zou moeten zitten, een zekere correlatie, tussen datgene wat mensen zeiden en wat ze deden.
Toen ik eenmaal begreep dat dit een cruciale misvatting was, maakten mijn sociale onhandigheid en innerlijke tegenstrijdigheid al snel plaats voor een zeker gemak en zelfs een groeiende vaardigheid in de omgang met anderen.

Met één bepaalde rariteit van deze met vijf uitsteeksels toegeruste species heb ik me echter nooit kunnen verzoenen, en dat is hun buitenproportionele behoefte aan geheimen.
In mijn aantekeningen, die minutieus de karaktertrekken inventariseren van de mensensoort in het mij toegewezen gedeelte van hun habitat, neemt deze diep verankerde eigenschap een belangrijke plaats in, omdat ik heb ontdekt dat ze een van de belangrijkste factoren is die eventuele progressie, ontwikkeling of evolutie van dit aardevolk barricaderen.

Om een paar voorbeelden van deze, voor de vooruitgang van de mensenstam onbewuste, blokkade te geven, noem ik hier enkele van de meest saillante.

Wanneer bepaalde feiten (gedragingen, uitspraken) van hoog in de hiërarchie staande personen buiten de gestandaardiseerde, geaccepteerde gedragspatronen van de sociale groep vallen, dan kan (en zal) de regerende groep alle materialen die het bewijs daarvan bevatten uit het openbare domein verwijderen en ze onderbrengen in een speciaal archief dat pas na vijfentwintig of soms vijftig jaar mag worden geopend.

Wanneer een persoon een gedachte in zich waarneemt die niet ondersteund wordt door het collectief bewustzijn, dan zal hij die gedachte in een geheime afdeling van zijn hersencellen isoleren en zorgen dat die niet zomaar kan ontsnappen.

Wanneer iemand een volstrekt natuurlijke (maar 'gênante') observatie maakt van een opvallende eigenschap van een collega, dan zal hij die nooit aan die persoon zelf prijsgeven. Wel zal die observatie met anderen gedeeld worden, vaak onder grote hilariteit, en worden opgeslagen voor noodgevallen om een zekere psychologische macht over de ander te hebben.

Dit spel van geheimhouding zorgt voor een onderling in stand gehouden sfeer van achterdocht en argwaan, gespletenheid en dubbele moraal, die naar mijn mening de grondslag vormt voor de stagnatie van deze voor het overige zeer veelbelovende en rijkgetalenteerde vertegenwoordigers van de over het hele universum verstrooide levensvormen.

Ik ben benieuwd wanneer ik mijn verslag aan de universele monitoren zal kunnen overhandigen om de weg vrij te maken voor de noodzakelijke evolutiesprong.

De tijd begint te dringen...

Schrijver: Ton Hettema, 30 januari 2016


Geplaatst in de categorie: actualiteit

4.0 met 5 stemmen 576



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)