Inloggen
voeg je dagcolumn toe

Dagcolumn

STERREN

Wij mensen zijn, als je het goed en grondig beschouwt, heel rijke en gelukkige schepselen.
Wanneer we dat even vergeten, kunnen we gemakkelijk verzeild raken in lokale beslommeringen.
Als we lang genoeg blijven hangen in die trivialiteiten, kunnen we zomaar blind worden voor de rijkdom van onze fortuinlijk situatie.

Hier, midden in de nacht, terwijl een vlucht ganzen de sereniteit van de rimpelloze stilte even doet plooien, ervaar ik wederom hoe gaaf het weefsel is van de natuurlijke wereld.

Pas op de plaats, de turbulenties in de eigen aura en die in de aura van onze miraculeuze planeet gladgestreken, het scherm naar de Melkweg opgetrokken, de sensitiviteit van het tintelende zenuwstelsel geactiveerd, dringen de signalen van de verre sterren tot ons bewustzijn door.
Op zulke momenten als deze opent zich de geheime afdeling van ons wezen die zich voedt aan het mysterie van de enorme ruimte-oceaan, en worden de berichten van de lichtpuntjes van de miljarden vuurtorens die om ons heen staan te knipperbollen bijkans leesbaar.

Dan dringt het besef tot ons door dat we nergens heen hoeven.
Dat we hier op onze plek zijn. Dat we deel uitmaken, onderdeel, middendeel en bovendeel, de keus is aan ons, van dit enorme levende, drijvende, zwevende, krioelende organisme dat Creatie heet.

Sterren zijn de geactiveerde en zich ontwikkelende energiebronnen van dit, ons universum.

Wellicht zijn wij mensen de te activeren lichtbronnen van deze planeet.

Zijn wij in staat om deze plek in dit universum te laten oplichten?
Is dat de reden waarom bijzondere mensen, mensen wier licht verder schijnt dan hun eigen schemerige schedeldak* STERREN worden genoemd?
Ik denk van wel.
Dat het een intuïtief zintuig is waarmee wij zijn voorzien, dat ons influistert het woord STER te gebruiken voor iemand die licht geeft.
Geeft, niet absorbeert, maar om zich heen straalt, uitbundig, genereus, zonder reserves.
Zijn mensen eerst maantjes, die dankbaar het licht in zich opnemen dat via de taal, via liefde, via begrip, geduld, aanmoediging in hen wordt geïnvesteerd? Die ouders teruggeven wat ze erin stoppen?
Totdat de motor, de generator van het kind zelf, op gang komt, begint te draaien en energie begint te produceren. Dan is het afwachten of de jong volwassene de sprong, de kwantumsprong zal gaan maken die merkbaar wordt als er originele ideeën, zaken, constructies, denkbeelden, kunsten uit dit wezen te voorschijn komen. Als de omgeving opfleurt. Als er gelachen wordt. Als het levendig wordt. Als het aanstekelijk is.

Het onderscheidende woord hier is: ORIGINEEL, niet reproductie, niet imitatie, geen na-aperij, geen trucs, gemakzucht, voetnoten, clichés.
Niets van dat.

Zoals een ster, als onze gele ster die we Zon noemen, een deel van zichzelf transformeert en via een nucleair proces omvormt tot licht, zo kunnen wij een deel van onszelf zodanig laten oplichten dat het kan wegschieten uit onze lokaliteit en anderen kan inspireren.

Misschien dat waarnemers op andere plaatsen in het universum ooit het licht daarvan kunnen opvangen op een rimpelloos serene nacht als deze...

(*zoals mijn illustere leraar Frans, dhr. Jacques Pijpers tegen me placht te zeggen: 'mijnheer Hettema, dringt deze subjonctif nu eindelijk door tot uw schemerige schedeldak?'),

Schrijver: Ton Hettema, 19 maart 2016


Geplaatst in de categorie: wereld

4.3 met 10 stemmen 184



Er zijn 4 reacties op deze inzending:

Naam:
Ton Hettema
Datum:
20 maart 2016
Dank voor jullie hartelijke en inspirerende reacties. Zo wordt een straaltje een lichtbundel. Ik zal de verwijzingen opzoeken en verwerken zodat hun licht verder doordringt..
Naam:
Joanan Rutgers
Datum:
20 maart 2016
Ik weet niet of je het weet, maar Héléne Swarth schreef het fantastische gedicht "Sterren", één van mijn lievelingsgedichten, wat perfect op jouw dagcolumn aansluit. Hopelijk zie je de link en stijgt daarbij je bewondering voor Swarth en jezelf.
Naam:
Gabriëla Mommers
Datum:
20 maart 2016
Prachtige column, Ton. In jouw eigen woorden schrijf je iets dat mij doet denken aan de woorden van Marianne Williamson in haar boek 'Terugkeer naar Liefde': "We zijn geboren om het Licht dat in ons schuilt, te manifesteren. Dat Licht bevindt zich niet enkel in sommigen onder ons, het is aanwezig in ieder mens. Als we ons eigen Licht laten schijnen, geven we anderen onbewust toestemming om hetzelfde te doen."
Naam:
An Terlouw
Datum:
19 maart 2016
Ton, wij zijn nietige kleine minieme dingetjes, stofjes in het grote heelal. Toch onderdeel van het grote universum, allemaal...ook ik, kan genieten van de lichtjes aan de nachtelijke hemel, de flonkerende sterren, de maan die elke avond een andere vorm aanneemt. De zon met haar warmte, die op haar beurt weer andere stofjes laat zien ( in huis als er nodig een stofdoek door moet) maar ook die stofjes maken deel uit van jouw column...graag gelezen.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)