Inloggen
voeg je dagcolumn toe

Dagcolumn

Vernieuwing

Vernieuwing
O Freunde, nicht diese Töne
sondern lasst uns angenehmere anstimmen
und freudenvollere.

Ik vroeg me af waarom deze woorden me al een paar dagen door de geest zweefden.
En daar op een afstandje, als een biddende valk, bleven hangen zonder zich op te dringen.
Niet dat ik recentelijk nog de negende symfonie van Beethoven op cd of in concert had beluisterd.
Niet dat dat nodig is: hij staat in vele uitvoeringen gegrift op de harde schijf van mijn geheugen.
Klaar om op elk moment, zonder hulpmiddelen, te spelen.
A fertile mind is a joy forever.

Daarnet had ik de revelatie die deze Götterfunken verbindt met een ander brandbaar ingrediënt voor het bereiden van de hutspot van deze zaterdag: het breken van de mal. Dat was mijn tweede belangrijke pre-occupatie de afgelopen dagen. Hoe het toch komt dat wij mensen als vastgeketende slaven vastgeklonken lijken te zijn aan datgene wat we zelf in het leven hebben geroepen.

En op de achtergrond speelt o.a dit hele rijtje zaken mee dat ik in het volgende blokje zet, zodat u het kunt overslaan:

[het nieuwsbericht dat de heer Poetin, Vladimir heeft bekendgemaakt dat hij een elite-eenheid heeft opgericht dat Nationale Garde zal heten, en dat onder commando staat van deze ongekozen, zelf-geproclameerde, alwetende en almachtige komodovaraan zelf.]
[de toegenomen, onaangekondigde en onzichtbare militaire activiteiten die ik zelf persoonlijk heb waargenomen op verschillende plaatsen in Nederland]
[de oefeningen en drills die deze week in de Rotterdamse haven werden gehouden]
[de aankondiging dat de bevoegdheden van Plasterk's AIVD en MIVD om het dataverkeer af te tappen van daarvoor in aanmerking komende Nederlandse burgers nu echt worden uitgebreid]
[de enorme weerstand die er bij politici en bestuurders is tegen referenda (Rutte, Spier)]
[en zelfs de door ZEMBLA onderzochte intimidatieterreur die in bepaalde ziekenhuizen heerst]

Toen kwam dus die revelatie: Beethoven, die 'slechts' negen symfonieën heeft gecomponeerd, is met zijn composities zo wereldberoemd geworden OMDAT HIJ DE MAL STUKGOOIDE.
Omdat hij uit de band sprong. Omdat hij zó hemelbestormend intens bonsde op de gouden poorten van de Toekomst dat er iemand opendeed om hem een bak ijskoud water over zijn warrige manen te gieten waardoor het stof van het verleden van hem afspoelde en hij met nieuwe (dove) oren kon luisteren naar de harmonieën van de sferen.
Vervolgens liep hij dagen, wekenlang (volgens het ooggetuigeverslag (zonder n) van zijn neefje Karl, die een tijdje bij hem verbleef) een of ander stom liedje te brullen door het huis (dat wij nu kennen als de 'Ode an die Freude'), tot ergernis van de buren en zelfs de passanten.

Het is die 'spirit' van bijna wanhopige wilskracht, waar het onmogelijk geachte wordt uitgedaagd, die zit opgesloten in de noten van dit kunstwerk. Die vrijkomt wanneer het stuk wordt uitgevoerd. Die Beethoven als Doornroosje in de partituur van zijn compositie in slaap heeft gehypnotiseerd. Die gewekt wordt uit haar coma wanneer de zilveren klanken van de prinsen en prinsessen der musici hun eerste tremolo's inzetten.

En, beste, geduldige, tolerante, aandachtige lezers, dat is wat er nodig is om al die historische omklemmingen te doorbreken.
Om onszelf los te rukken uit de mallen die nu doorbroken moeten worden.
Die wij, of vroegere versies van ons, gecreëerd hebben en die een eigen leven zijn gaan leiden.
Die ons nu in hun macht houden.
Terwijl wij dat niet beseffen. Niet willen toegeven.
Die te herkennen zijn aan de symptomen: angst (overschreeuwd door stoerheid), hebzucht (overstemd door zelfrechtvaardiging), ego (zichtbaar door starheid en dominant gedrag) en emo (kenmerken: kuddegedrag, ontbreken van mentale helderheid)

Pas na een uur hard werken van het voltallige orkest, mag het imposante koor oprijzen en zet de bariton zich schrap om ons allemaal tot de orde te roepen met de (altijd enorm krachtig uitbarstende) woorden waar we mee begonnen:
(in mijn interpretatie)
beste vrienden, laten we al die verongelijkte tonen en oude clichés achter ons laten
maar in plaats daarvan optimistische en mensvriendelijke formuleringen en uitingen te voorschijn halen
zodat we onder de vonkenregen van de goden, Vreugde, de dochter uit het paradijselijk oord, tegemoet mogen treden...

Schrijver: Ton Hettema, 16 april 2016


Geplaatst in de categorie: muziek

3.8 met 4 stemmen 427



Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Evert de Boer
Datum:
16 april 2016
Beste Ton,
Je warmbloedig artikel met instemming gelezen.
Maar de gevraagde inspanning is voor velen niet gering.
Want hij die zichzelf overwint is sterker als hem die een stad inneemt.
Echter als wij bereidt zijn en blijven om de plaats van de bariton in te willen nemen, is aan belangrijke voorwaarde voldaan.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)