SPROOKJES
Het is alweer laat geworden.
Zit ik hier voor de zoveelste keer midden in de nacht om kwart voor een, na een avond vol informatieve documentaires over de Europese Unie, de Europese Commissie, het Europese Parlement, de absurde en meest kostbare stoelendans ooit tussen Brussel en Straatsburg, de lobbyclubs, de salarissen, de stemmingen over wetgeving, de vergelijking tussen leden en niet-leden, de verantwoording en de geheimhouding, ... enfin, ik doe echt m'n huiswerk.
Maar ik ben dan ook echt betrokken.
Geen sprookjes. Geen vals sentiment.
Mij krijg je niet om met een leuk reclamepraatje.
Als iemand huilt, huil ik niet, maar vraag ik me af: wat is de werkelijke reden waarom deze persoon door emoties wordt overmand, en is die reden valide?
Als minister Hennis de piloten van de F16's, die teruggekeerd zijn van hun 2100 missies boven Irak en Syrië, een flesje bier aanbiedt, dan vraag ik me af waarom.
En wat voor bier is dat.
En is dat niet tegen de regels.
En hoeveel mensen zijn daar uiteengereten.
En heeft dat misschien IETS, een ietsepietsje, te maken met die vluchtelingen die we zo mooi hebben tegengehouden en waarvoor we in Beerta voor 6 miljoen, voor 1000 personen, een opvangfaciliteit hebben gebouwd die we over een half jaar weer willen sluiten.
En wat willen ze ons laten geloven.
Welk sprookje hebben ze nu weer geënsceneerd?
En Rutte, onze animatie-premier, die, volgens een vertrouwelijk verslag van de vergadering van EU leiders, op dinsdag jl. een voorstel deed aan zijn Europese collega's: de tekst van het associatieverdrag met Oekraïne (waar in het recente referendum 61% tegen stemde) blijft ongewijzigd. Hij wil als 'wettelijk bindende' opmerking toevoegen dat de Nederlanders zich zorgen maken om drie zaken: sluipend lidmaatschap, militaire veiligheidsgarantie, en financiële steun. Bestaat er zoiets als 'wettelijk bindende oplossing'?
Dat soort dingen vraag ik me dus af. Dan ga ik op zoek of Jan Klaassen ons alweer met een handig verbaal rookbommetje het Europese Oerwoud instuurt.
Dan is het intussen half twee, hou ik me soepel en wakker met een glas water, en vraag ik me af hoeveel lezers er de komende dagen zullen zijn die dit lezen met een hoofd vol sprookjes die er door het stoomgemaal van de media zijn ingepompt.
Eerder deze week had ik (bijna hooglopende) ruzie (ik kan behoorlijk fel en confronterend zijn) in een kiosk toen ik me verontwaardigd uitliet over de onverschilligheid en zelfs vijandigheid van ons als Nederlanders (Medelanders) ten opzichte van 1300 landgenoten die gevangenisstraf ondergaan omdat ze hun verkeersboete(s) niet kunnen betalen.
Opgesloten omdat ze geen geld hebben om een bloody verkeersboete te betalen.
Door onze eigen overheid!
Daar word ik kwaad over: over het feit van de gevangenisstraf én over de onverschilligheid van ons als volk.
En over de sprookjes die door onze hoofden spoken, spookjes dus, die ons tweedehands reagerende, afstandelijke, gecastreerde waterhoofden maken.
En dat niemand zich daar druk over lijkt te maken.
En dat niemand door heeft wat de werkelijke betekenis is van spuiten en slikken: alle propaganda waarmee we worden volgespoten en die we klakkeloos slikken.
Geplaatst in de categorie: actualiteit
samenleving
131
Geef je reactie op deze inzending:
De huidige politiek brengt mensen tot wanhoop, het is net als met de opvoeding van kinderen: Jan vraagt Mam mag ik een ijsje, Mam zegt: vraag maar aan Pap, die laatste zegt, ja hoor pak maar. Je slaat het boek dicht en pakt morgen het sprookje van Rapunzel: niemand weet, niemand weet dat ik Repelsteeltje heet. Net Mark, en weet je: je kunt over de politiek oeverloos kleppen, net zo goed als zij oeverloos ouwehoeren: het zet geen zoden aan de dijk.
Je hebt 's nachts prima inspiratie...