Inloggen
voeg je dagcolumn toe

Dagcolumn

(ON)STERFELIJKHEID

Bij het artikel over Dood, de vorige week hier geplaatst, viel me op dat het denken over dit verschijnsel staat of valt bij het taalvermogen dat ons ter beschikking staat en dat we een nieuw begrippenkader nodig hebben, met duidelijke definities van wat is wat, dat gehanteerd kan worden om de uiterst subtiele nuances van dit fenomeen te belichten en te begrijpen.
Vaak zoeken we onze toevlucht in geschriften (meestal uit oosterse regionen) die uit oude, religieuze overleveringen zijn bewaard en doorgegeven (Egyptisch dodenboek, Tibetaans dodenboek), waarin rituelen worden beschreven, waarin spreuken en gebeden worden doorgegeven, waarin de faseringen van de verschillende stadia van het stervensproces worden uiteengezet om de overgang naar een andere dimensie met succes te volbrengen.
Ik vroeg me af op welke manier enige overwegingen betreffende de meer subtiele werkelijkheden van ons menselijke bestaan hierbij behulpzaam zouden kunnen zijn, en besluit daarom hierbij tot een bijdrage met dat doel voor ogen.

Een fascinerend onderwerp, de dood.
Bijzonder, existentieel interessant.
Even mysterieus als het begin is, van ons arriveren, de geboorte.
Vragen overstelpen ons: waar komt het leven vandaan? Waar komen wij vandaan? Wanneer kunnen we zeggen dat we zijn aangekomen?
Bij de conceptie? Bij de geboorte? Ergens daartussenin?

Zo mysterieus is ook het sterven. Het vertrek. Wanneer wordt iemand dood verklaard? Gestorven. Wanneer leeft een bewegingsloos lichaam nog genoeg om te kunnen herstellen? Wat blijft er eventueel langer leven? Is er iets dat onafhankelijk van het lichaam kan voortbestaan?

Laten we beginnen met een simple, maar fundamentele vraag:
Q: -Wat is het verschil tussen een levende persoon en dezelfde persoon dood, een lijk?-
A: ~In het lichaam van een levende persoon functioneren de stromende processen die het animeren; bij een dode persoon zijn deze processen gestopt. Medische richtlijn hierbij is dat de electrisch activiteit van de hersenen is gestopt.

Q: -Wat is er niet veranderd?
A: ~De hoeveelheid bloed is nog hetzelfde, alle organen zijn nog aanwezig, de botten, het zenuwstelsel, de vloeistoffen etc..

Maar de stekker is eruit, de stroom is afgesloten, alle systemen houden er een voor een mee op.
Rigor mortis zet in, het kaarsvet stolt, de gelatine verstijft, de tegenkrachten van afbraak krijgen de gelegenheid in werking te zetten wat eerst werd tegengehouden door de genererende krachten van de wil om te leven.
Als een leger kakkerlakken, vlooien, ratten, aasgieren of rottingsbacteriën dat rusteloos heeft gewacht tot de weerstand brak, de schildwacht in slaap viel, het kampvuur doofde, de nacht overnam, om toe te slaan.

Het lijkt er op dat de dood (een woord dat misschien opgewaardeerd dient te worden) een subtieler fenomeen is dan de grofstoffelijke constatering dat de lichaamsactiviteit gestopt is. De opdracht voor de serieuze onderzoeker is dan ook om vat te krijgen op de zeer verfijnde energieën die oude en nieuwere tradities aanduiden met namen als: Ziel, Geest, Spirit, Aura, en om zich te verdiepen in de vele genuanceerde 'lichamen' die zich in en om het fysieke lichaam bevinden.

Dan opent zich een enorm (en soms verwarrend) gebied van esoterische en spirituele kennis en overlevering, en sluit zich het gebied van praktisch de gehele westerse wetenschap, die sinds enkele eeuwen het contact met de oneindig intelligente orde van het universum is kwijtgeraakt en niet bereid lijkt te zijn de allesoverheersende dominantie van de frontale kwab van het mensenbrein te beteugelen..

Deze kwab zal in ieder geval een van de eerste organen zijn om te sneven tijdens het lichamelijk stervensproces.
De vraag welke delen van onze totaliteit kunnen voortleven, zal ik in een volgende aflevering proberen te behandelen..

Schrijver: Ton Hettema, 8 oktober 2016


Geplaatst in de categorie: overlijden

3.1 met 13 stemmen 201



Er zijn 10 reacties op deze inzending:

Naam:
An Terlouw
Datum:
10 oktober 2016
Ton, dodelijk of niet: ik ben voor de verandering eerst de reacties gaan lezen en dat is hartstikke enerverend. Het maakt dat je nieuwsgierig wordt naar het geschrevene. Kwabben of niet, ook IK vraag me af: wanneer ben je dood? Niet als de stekker eruit gaat, ook niet als je de laatste adem uitblaast. De kleur verandert van degene die ' overgaat' zo wil ik het noemen, want dood, DOOD klinkt zo definitief, zo abrupt, zo THE END, en er is eigenlijk nooit een echt einde...heb zowel de reacties als je column graag gelezen....ben benieuwd naar het vervolg ook.
Naam:
Ton Hettema
Datum:
9 oktober 2016
Ik denk dat er een groot misverstand in de mensenwereld is geslopen genaamd gemakzucht, en een ander genaamd aanmatiging die beide de veronderstelling voeden dat het verwerven van een eventueel volgend leven een automatisch recht zou zijn, dat iedereen ongeacht de juiste inspanning, de juiste educatie en de juiste attitude, ten deel zou moeten vallen, daar anders 'die onrechtvaardige God', of welke andere hogere macht dan ook maar de scepter zou zwaaien over het universum, een elitair en discriminerend wezen zou zijn waar 'ik als goedgeïnformeerde, hoger opgeleide, krantenlezende, op de juiste politieke partij stemmende, wereldburger' dan niets mee te maken wil hebben.
Helaas is ontwikkeling niet een kwestie van tv kijken, boeken lezen en het nieuws volgen, maar kennismaken met hoe die grote wereld waar wij geen enkele zeggenschap over hebben werkelijk functioneert. Nog altijd en voor altijd, ongeacht of we dat leuk vinden of niet.
Maar, beste Karel en Bet Weter, het hoeft niet vandaag en voor het openstaan voor nieuwe (oeroude) denkbeelden hoeven we niet het kind van de frontale kwab met het Bad Water van al onze misvattingen weg te gooien...
Naam:
Joanan Rutgers
Datum:
9 oktober 2016
Je bent een megaklus aangegaan, gabber, maar ik waardeer je moedige inzet. Gabriëla en Anneke houden de hoop op voortbestaan wakker. Bet Weter slaat alle hoop dood. Karel neuzelt om de brij heen. Laat de niet-ingewijden maar wat wijzer worden, Ton, dat slinkt hun beperkte visie over het aardse, korte bestaan. Zelf heb ik ooit een Christusverschijning meegemaakt, waardoor ik rotsvast ben overtuigd van de immense Liefdesenergieën na dit aardse bestaan. Van reïncarnatie was ik allang overtuigd. Elkaar onvoorwaardelijk accepteren/respecteren en liefhebben, is dé sleutel tot hét Nirvana!...
Naam:
Karel Jong
Datum:
8 oktober 2016
Dood en onsterfelijkheid als thema's zijn veelomvattend ruim en bijna oeverloos groot. En uiteraard van alle tijden. Ook blijven deze onderwerpen ons altijd boeien. Echter, diepgaande beschouwingen hierover voor welke doelgroep dan ook, passen wellicht minder binnen de structuur van een (dag)column. Andere rubrieken en plekken zijn daar waarschijnlijk geschikter voor, lijkt mij. De column biedt meer de persoonlijke invalshoek. En is minder geschikt om kennis over te dragen.

Deze benadering voorkomt ook het moeizame dilemma om qua kennis te balanceren tussen uiteenlopende lezersgroepen. Bijkomend voordeel is dat het dan voor de auteur geen ‘helse klus’ hoeft te betekenen. Overigens acht ik een ‘bestek van 600 woorden’ al redelijk lang voor een (dag)column. Bij een (dag)column denk ik overigens vaak aan enige actualiteit in een persoonlijke compacte columnstijl. Evenzo goed kan daar totaal anders over gedacht worden. Is ook prima.
Naam:
Anneke Haasnoot
Datum:
8 oktober 2016
In Gabriella's zienswijze kan ik me ook wel vinden. En ja Joanan, we hebben ook fijnstoffelijke 'lichamen' We zullen het pas weten als we hier weg zijn. Waar en hope gaan we fijnstoffelijk verder of zijn alle theorieen en sterft ook de ziel zoals Epicures het zag...
Naam:
Anneke Haasnoot
Datum:
8 oktober 2016
Graag. Ton, ik zie uit naar het 2e deel!
Met alle andere levensvonken eeuwig dansen lijkt me momenteel erg zwaar. Opgaan in Het Grote Bewustzijn...Of word je daar zo verrukt van dat het verlangen naar rust wegvalt.
Naam:
Bet Weter
Datum:
8 oktober 2016
Dood is dood. Daar helpt geen frontale kwab aan. Dezelfde kwab waarmee je in staat bent gesteld deze column te schrijven. Maar wellicht ben ik niet ontvankelijk genoeg.
Naam:
Gabriëla Mommers
Datum:
8 oktober 2016
Mooie column, Ton. Ik ben benieuwd naar het vervolg. Voor mij is hierin belangrijk dat de wet van behoud van energie zegt dat energie nooit verloren gaat. Energie kan wel van vorm veranderen, maar verdwijnt niet. Toen ik dit als kind op school leerde, bevestigde dat voor mij hetgeen ik al voelde als 'spirituele waarheid', dat we teruggaan naar waar we vandaan komen. Terug naar het grote heelal, waar onze energie weer een andere vorm zal krijgen, op weer een andere plek in dit grote universum. Ons zonnestelsel met de aarde als leefplaneet is slechts één van de vele plekken waar onze energie vaste vorm krijgt, om zekere lessen te leren, om daarna weer verder te reizen, en na zekere tijd in andere vorm weer terug te keren. Het leven is een oneindige reis van onze energie in tijd, ruimte en vorm, waar we ons, met de door jou genoemde kwab, nauwelijks een voorstelling van kunnen maken.
Naam:
Ton Hettema
Datum:
8 oktober 2016
Een welkome en doordachte aanvulling, beste J.
Het lijkt en is een uitdaging van de eerste en laatste orde. In het korte bestek van zo'n kleine 600 woorden, en met inachtneming van de zeer uiteenlopende mate van geïnformeerdheid bij een algemene site als deze, worstel ik met de strijd tussen eenvoud en complexiteit, diepgang en overzichtelijkheid. Ik hoop in ieder geval het kader van dit mysterieuze en mystieke fenomeen wat te openen voor de niet-ingewijden. Een helse taak in het huidige van diepgang gespeende denkklimaat..
Naam:
Joanan Rutgers
Datum:
8 oktober 2016
Een bijzondere uitdaging die je hier met jezelf aangaat. Het mysterie van de dood is even mysterieus als het mysterie van het leven, er is geen noemenswaardig verschil. Inderdaad heeft ieder mens een astraal en etherisch lichaam, waar nog te weinig mensen van op de hoogte zijn. Ook de zeven hoofdchacra's zijn nog steeds niet algemeen gemeengoed, laat staan de manieren om kundalini/verlichting op te wekken. Je bespotting van de frontale kwab is typerend en juich ik toe, daar de huidige culturen daar vaak hun mallotige overlevingsmechanismen op baseren. Paranormale en esoterische intelligentie is van veel grotere betekenis. Overlijden betekent inderdaad dat het lijden voorbij is, of de ziel/geest nu wel of niet voortleeft, die troostgedachte blijft een onwrikbaar feit, tenzij je het Grote Niets natuurlijk niet als een aangename afronding beschouwt, wat bij de meeste mensen terecht het geval is.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)