Ik kan het niet zien

Een man zet zijn stroomstokwapen in de rug van een rund. Het dier begint te lopen tot er een schot achter hem naar beneden valt. Secondes tikken langzaam weg. Een grote klap verdringt de stilte. Het beest zakt door zijn hoeven. De volgende in rij deinst hierop naar achteren. Het rund kan geen kant op in de smalle gang. Behendig probeert het te keren door kop en schouder in de muur te zetten. Tevergeefs. Het prachtige dier is simpelweg te log en te groot. Ik kan de angst bijna ruiken. De tijd kruipt. Het begin van de film 'Unity'.

'Ik kan dit niet zien!' schreeuw ik tegen mijn broer.

'Kijk gewoon!'

'Ik weet toch dat dit bestaat? Daarom hoef ik het toch nog niet te zien?'

'Hoeveel uren heb ik wel niet gekeken naar docu's. Tranen over mijn wangen. Ik wilde het gewoon zien! Weet je wat mij geholpen heeft?'

'Nou?'

'Man in the mirror van Michael Jackson!'

Mijn broer is al jaren fanatiek vegetariër. Zowel stoppen met roken als stoppen met vlees eten deed hij van de één op de andere dag. En toch zal hij zijn keuze niet aan anderen opdringen.

Een kooi vol gehavende honden wordt van grote hoogte op de grond gesmeten. Ik houd een arm voor mijn ogen.

'Wat?' schreeuwt mijn broer.

'Ik weet toch dat ze in China honden eten! Dat is hun cultuur. Wat kunnen we er hier aan doen?'

De vraag stellen, is hem beantwoorden. Ik hoor niet wat mijn broer zegt. Denk aan de spiegel van Michael Jackson.

Ondanks heftige scènes is de film een parel. Het laat ons zien hoe nietig we zijn in een oneindige kosmos. En dat we maar eventjes 'hier' zijn. De makers tonen knap hoe alles met elkaar verbonden is. Een absolute aanrader voor wie het wil zien.

Ik ben flexitariër, eet weinig vlees. De film drukt me op de feiten. Het herinnert me aan mijn eigen vraagstuk: Zou ik vlees eten als ik zelf zou moeten slachten? Het antwoord laat zich raden.

Denk plots terug aan een wandeling in de Eiffel met mijn maatje. Vanuit de greppel kijkt een konijn ons met één uitpuilend oog aan.
'Myxomatose' zegt mijn maat.
Samen tillen we een reusachtige kei boven ons hoofd en gooien het op het zieke konijn. Geen keus. Een man neemt verantwoordelijkheid. We zijn overtuigd. Toch richten we onze armen ten hemel en vragen om vergeving. En vergeven tenslotte onszelf.

Een boer scheidt een pasgeboren kalf van haar moeder. Haar melk moet naar ons. Het is hartverscheurend.

'De mens is de verschrikkelijkste bewoner van de aarde' schreeuwt mijn broer.

In de film leggen ook veel mensen het loodje. Het gekke is dat ik meer moeite heb met het dierenleed. Ik kan het bijna niet zien. Bedoel waarschijnlijk: wil het niet zien.

dieren

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.4 met 5 stemmen 160