Inloggen
voeg je dagcolumn toe

Dagcolumn

Gezellig

Mijn echtgenote vond het noodzakelijk lid te worden van de vereniging gepensioneerden bij mijn voormalige werkgever. Ik zag daar niet direct het nut van in, maar om haar een plezier te doen stemde ik toe.

Een tijdje geleden was het zover. Op het programma stond een dagje uit naar de Veluwe. Om 09.00 uur verzamelen en met z’n allen ‘gezellig’ de bus in. Handen schudden, helpen met rollators stouwen en een rustig plekje zoeken. In mijn tas een puzzelboekje om de tijd te doden en een notitieblokje om invallen vast te leggen. Vanwege files duurt de rit naar de eerste stop een uur langer dan gepland.

De koffie in de ‘gezellige’ boerderij is lauw en bitter. De appeltaart komt van een lopende band. Na één slok en twee happen houd ik het voor gezien. Vervolgens een uurtje rondrijden om bij de tweede stop een ‘gezellige’ lunch te nuttigen in een andere boerderij. Broodje ham, kroketje, een kop soep. Niets om over naar huis te schrijven. Naast me zit een voormalig collega waarmee ik op de werkvloer weinig contact had. Zijn geleuter gaat volledig langs me heen. Kennelijk zie ik geen kans mijn desinteresse te verbergen, want na een paar minuten wendt hij zich tot zijn andere buurman. Eindelijk rust. Ik zak weg in onvrede en bedenk wat voor zinvolle dingen ik inmiddels thuis had kunnen doen.

Na de lunch gaan we weer een paar uur ‘gezellig’ rondrijden. Alsof hij een kleuterklas begeleidt, verschaft een gids informatie over de flora en fauna van ons nationaal erfgoed. Het motregent, er is geen wildzwijn te zien en in de bus lijkt het wel een kippenhok. Aan het eind van de middag is het borreltijd. In een ‘gezellige’ uitspanning verdampen mijn consumptiebonnen als druppels op een gloeiende plaat en ben ik genoodzaakt hier en daar een couponnetje te bietsen om mijn dorst te lessen. In een lichte roes schuif ik aan voor het diner. Wienerschnitzel, gebakken aardappeltjes, een schaaltje appelmoes met een kers in het midden. Het duurt me allemaal veel te lang en weer tref ik een tafelgenoot waarmee ik geen conversatie kan opzetten.

Als we ’s avonds thuis zijn bezweer ik nóóit meer mee te gaan met de bejaardenclub. Ben nog niet oud genoeg voor dit soort ‘gezellige’ bijeenkomsten. Heb voorlopig wel wat beters te doen.

Schrijver: Frans Goossens, 22 oktober 2016


Geplaatst in de categorie: algemeen

3.0 met 3 stemmen 86



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)