Inloggen
voeg je dagcolumn toe

Dagcolumn

De vogel van Weurt

Ik wijs naar windmolens in aanbouw en steek een tirade af: 'Ze denken goed bezig te zijn maar deze jongens zorgen in China voor een milieuramp. Grondstoffen voor de magneet in de propeller komen daar uit de grond. In het noorden ligt nu een giftig meer. Bij Baotou'.

We rijden met zijn vieren richting het zuiden. De molens bieden alvast een vooruitblik op een dagje duurzaamheid. Ik verheug me op het stellen van kritische vragen. Op excursie bij een afvalenergiecentrale.

Eén van de twee gastvrouwen vertelt over het proces. Van afval naar elektriciteit, van GFT naar biogas. Verbranden bij 1200 graden en vervolgens de rook door drie filters, uitstoot onder streng toezicht. Ik krijg de indruk dat er zuivere zuurstof uit de schoorsteen komt.

Ze start de film.

Geboeid kijk ik, het klinkt allemaal werkelijk fantastisch, maar ja, ik ben nu eenmaal geen bèta.
Ineens vraag ik me af waar die schillenboer van vroeger gebleven is. Dan zou je helemaal niets hoeven verbranden. Is dat niet slimmer? Of is dat een alfa-methode? De korte docu eindigt met de woorden: 'Kijk uit wat je bij het vuilnis gooit'. Woorden die meteen een knop bij me indrukken:

'Zouden jullie een zin toe willen voegen aan het filmpje?'

'Wat dan?'

'Nou. Kijk uit wat je op straat gooit!'

Met de bus rijden we over bedrijfsterrein. Ik zit achterin tegenover de gastvrouw. De andere vrouw spreekt nu, door de microfoon. Vragen gieren door me heen. Ik voel passie. Richt me op de vrouw tegenover me.

'Rijdt deze bus op biogas?'

'Nee, helaas niet. We hebben het er al tijden over!'

Ik wijs naar het zwerfvuil dat onderweg uit de vuilniswagens is gewaaid.

'Ja, dat plastic hè? Wist je dat er in zo'n pak met van die grote petflessen zes soorten plastic zijn verwerkt? Het is niet te scheiden!'

Ze vertelt enthousiast dat er een kentering gaande is. Hergebruik neemt steeds grotere vormen aan. Helaas zijn de meeste bedrijven er niet op ingericht. Dit vergt een omslag. Het kan haar niet snel genoeg gaan.

'Is het waar dat plastic verbranden goedkoper is dan recyclen, vanwege de lage olieprijs?'

'Ja, dat is waar' zegt ze nuchter.

Een korte stop. Door luikjes kijken we naar metershoge vlammen.

'Ja, we zijn allemaal pyromaan!'

Bij de volgende halte treffen we een jongen met een vogel op zijn arm. Ik vraag aan de buschauffeur of het de vogel van Vitesse is.

'Je bent hier in de buurt van Nijmegen!'

De valkenier doet zijn verhaal: 'Kraaien, kauwen en meeuwen halen vaak glinsterende metalen zoals bouten en moeren uit het vuil. Deze laten ze op autowegen vallen. Dit bedrijf zet ons in. We zijn met zijn tweeën'.

'Dus die ander bewaakt nu de boel?'

'Vandaag ben ik alleen'.

Ik zie beelden voor me van een regen van bouten boven de autobaan. Hij laat de valk stukjes vliegen. Ondertussen voert hij de vogel eendagskuikens. Hij bekent dat de slechtvalk aanleg heeft lui te worden.

'Gisteren had hij de voorruit van de bus ondergescheten'.

We rijden langs hopen as bestemd voor de wegenbouw. Ik weet niet goed wat ik ervan moet denken, maar circulair is het zeker. De vrouw tegenover mij noem ik inmiddels lotgenoot. Ze doet dit werk vrijwillig. Ze vindt het belangrijk mensen bewust te maken van de afvalproblematiek. Ik zeg haar dat ik daarvoor een pen gebruik.


Zie ook: http://www.reneturk.nl

Schrijver: René Turk, 1 november 2016


Geplaatst in de categorie: maatschappij

4.0 met 5 stemmen 139



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)