Inloggen
voeg je dagcolumn toe

Dagcolumn

Helderziend Medium (zoektocht naar verlichting 4)

Mijn volgende stap op weg naar verlichting brengt mij bij een helderziend medium. Ik heb lang moeten nadenken of ik deze weg zou gaan bewandelen maar, zoals mijn buurman zei toen hij vorig jaar door het ijs zakte: je moet over je eigen schaduw heen stappen. Slaat nergens op maar geeft wel de doorslag.

Ik betreed de helderziende praktijk van Neeltje Grijskamp met enige huiver maar ze ontvangt mij vriendelijk. Ook hier weer de niet te vermijden apenhaarthee.
Snel neem ik een beleefd slokje en vraag hoe mensen ervan overtuigd raken dat ze een helderziende gave hebben.
Neeltje denkt even na, pakt een ketting met een steentje eraan tussen haar vingers en laat de ketting met het steentje naar beneden vlak boven de tafel hangen.
‘Dit noemen wij pendelen’, zegt de doodgemoedereerd alsof ze het heeft over een fietslamp die verwisseld moet worden.
‘Ik stel een vraag en dan gaat de pendel draaien’, gaat ze verder. 'Ik stel alleen vragen die met ja of nee kunnen worden beantwoord. Bij ja, draait de ketting links en bij nee, draait hij naar rechts.’
Hoe simpel kan het zijn...

‘Goed; is er iemand in uw omgeving overleden, meneer Van Gellekom?‘
De ketting begint te draaien. Naar links. Het is ja, dus.
‘O', zegt ze ineens, 'ik heb nu ineens contact met iemand. Uw overleden buurman komt door! Klopt dat?'
‘Eh….’.
‘Mooi,' zegt ze. ‘Heette hij Harry?, Hans?, Harold?, Hank? Ik krijg iets met een “H” door. U heeft problemen met uw nek, zegt hij. Begrijpt u dat?’
‘Eh..’
‘Want uw buurman zegt dat het daar niet echt goed zit.
Spaarde hij oude Volkskranten in een schoenendoos?’
‘Eh…’
‘Want hij las graag.’
Hield uw buurman van stokstaartjes?’
‘Eh….’
‘Want ik zie allemaal stokstaartjes? Hij vertelt dat hij aan gene zijde veel contact heeft met stokstaartjes.
Hij zegt nu ook dat u een hond moet nemen. Weet u dan waar ik het over heb?’
‘Eh….’

Zo gaat het nog een tijdje door. Mijn buurman heet overigens Wiebe en leeft nog steeds. Verdere buurmannen heb ik niet. Dus als ik, weinig onder de indruk, afscheid neem bij de deur komt er een hond aanlopen. Neeltje die haar pendel op tafel heeft laten liggen, pakt nu een handtas onder de kapstok vandaan en laat die vlak boven de grond hangen. Dan zegt ze: ’wordt meneer Van Gellekom eigenaar van deze hond?’
De tas begint rondjes naar links te draaien en vóór deze enigszins tragische eenakter beschamend uit de hand loopt, wandel ik, onder dankzegging naar veiliger, minder helderziende oorden. Honden? Prima hoor, maar ik ben nu eenmaal een absolute kattenliefhebber.

Ondanks dat deze afspraak weinig toevoegde aan mijn zoektocht naar verlichting wilde ik het resultaat van deze afspraak toch mild beoordelen en u deze ervaring ook niet onthouden, want Neeltje heeft een goede naam en was deze middag wellicht niet zo in vorm.

Want zoals mijn Zen-Goeroe al zei: ’de tong is als een scherp mes...ze doodt zonder bloed te veroorzaken.’

N.B. Twee dagen na deze ervaring stond mijn buurman Wiebe voor mijn deur. Of ik wellicht één van zijn net geboren puppy's zou willen hebben......

Schrijver: van Gellekom, 9 januari 2017


Geplaatst in de categorie: filosofie

2.9 met 10 stemmen 345



Er zijn 6 reacties op deze inzending:

Naam:
Hanneke van Almelo
Datum:
23 januari 2017
Met plezier gelezen, Van Gellekom. Ik kijk al weer uit naar de volgende episode van je zoektocht. ~~~ De zuurtegraad in sommige commentaren lijkt onnavolgbaar en onevenredig hoog. Neem nog een lollie, joh!
Naam:
Karel Jong
Datum:
10 januari 2017
Of voor een dergelijke tekst direct een goede verstaander nodig is, welke ook nog eens 'diepzinnige verlichtingskritieken' neersabelt? Zo redeneren duidt voor mij op milde ironie. Maar ja, voor hetzelfde geld, of minder, meent Joanan het serieus. Nooit kan het geloof immers te veel verwachten.

Van Gellekom op zijn of haar beurt raakt, zo te lezen, door dolle heen. Repeterende meligheid en gemakzuchtig neerpennen zijn weer leuk, toetert de schrijver met gebruik van hoofdletters. Ja, ja, nog steeds interessant is de formule, hijgt hij of zij er achteraan. Heerlijk toch, zo'n stamppotje onzin? Overigens. op zich kan goed gebruik van humor nooit kwaad. Integendeel. Maar ja, kwestie van smaak, vermoed ik.
Naam:
van Gellekom
Datum:
10 januari 2017
Dames en Karel Jong: Verlichting! Soit,ik zeg het anders; Geestelijke topsport Gaan we het daar nu weer over hebben? Ja,dames en Karel. En JA, dat is WEER leuk en JA dat is nog steeds interessant
Naam:
Joanan Rutgers
Datum:
10 januari 2017
Afgezien van de twee felle criticasters, die jouw komische en voor goede verstaanders diepzinnige verlichtingskritieken genadeloos neersabelen als zijnde loze prietpraat, vind ik jouw zoektochten wel de moeite waard en geniet ik zeer van jouw komische kwinkslagen. Jij durft tenminste roet en hete peper in het gemakzuchtige eten te gooien en je pendelkritiek is hoogst hilarisch en stuit superintelligent op de toevalstreffer van buurman Wiebe met zijn aangeboden puppy. Chapeau!...
Naam:
Karel Jong
Datum:
9 januari 2017
Ik bewonder het enthousiasme van de schrijver om tegen windmolentjes in de vage spirituele sfeer te vechten. Maar mag ik het beweren? Staat u mij toe? Ik vind de formule aardig uitgemolken. En deze tekst acht ik helaas minder geestig en puntig. De reactie van nummer 22 liegt er niet om. Het is mij wat, al dat dolkomische gegoochel met het begrip Verlichting. Dat komt er nu van, de meligheid kan zelfs bij zacht winterweer zomaar door het ijs zakken.
Naam:
nummer 22
Datum:
9 januari 2017
Heer Van Gellekom, waarde mede absurdist!

Het is me toch wat met al dat pendelen tussen uw woonplaats en Eindhoven! Eindhoven, jazeker! Daar is een familie schatrijk geworden met de Verlichting! Hun Verlichting, dat ook door innovatie een LED Verlichting is geworden. LED? Laat Energie Doorstromen. Doorstromen? Ook dit. jawel en wel door uw aderen en brein. Kijk, pendelen vergt ook energie. Je moet naar de linkerbaan, dan naar de rechterbaan of de spitsstrook. Nee, ik drijf alles wat ik schrijf echt niet op de spits. Zou het niet durven. Spitsroeden lopen ( lees; rijden) wordt het. Vanochtend ging ik op weg naar Den Haag en op sommige wegen was er geen Verlichting, wel mist. En dat is het nu juist. De mist beneveld de Verlichting in uw zelf en daar helpt ook het pendelen niet bij. Mijn pen delen wij al jaren. Op digitale afstand, dat ook wel weer, maar dat geeft naar Verlichting ook Opluchting. Moge u vanavond De Verlichting van uw woning op een gepaste wijze inschakelen. Dan schakel ik mijn Verlichting nog een tandje hoger en ga ik met een veilig Zen gevoel het pendelen deze week nog eens beleven. Quod Non!
Met Verlichtende Groet,
Nummer 22, zoals altijd!

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)