Inloggen
voeg je dagcolumn toe

Dagcolumn

Rutteweek

Het was Rutteweek deze week. U heeft het niet gemist. Vooral de brief waarin mensen wordt gevraagd te vertrekken, wanneer zij zich niet aan onze waarden of normen houden, maakte het de week van Rutte. Het was toch echt Balkenende die probeerde de kloof te dichten die toen aan het groeien was. We moesten van hem de stoep van de buren sneeuwvrij maken. Die goede oude tijd. De tijd dat er nog sneeuw viel die bleef liggen.

Ik ben een burger van de wereld weet u. Zwart of blank of slim of niet, het maakt me eerlijk gezegd niet uit. Nog niet helemaal wakker nipte ik afgelopen maandag aan mijn kop koffie. Ik keek in het oog van een half gezicht van Mark Rutte. Om zijn hoofd heen krulde zich de tekst die ik moest gaan lezen.

Moest?

Ja, het voelde als een ‘Moetje’. We hebben het hier over onze Minister-President. De man die ons land door een moeilijke periode heeft geloodst. En deze man eist in de krant een hele pagina voor zichzelf op als uithangbord voor zijn partij.
Nadat ik Rutte en zijn pagina goed had bekeken, zag ik ergens op zijn hals in het klein het logo van de VVD. Daarnaast stond ‘Normaal. Doen.’ Het betrof hier dus een boodschap van de partij en niet van de Minister-President in functie van het land. Ik nam de tijd om te bedenken of ik die twee los van elkaar zou kunnen zien, maar ik merkte al snel dat het antwoord ‘nee’ was.

Ik vind Rutte niet onaardig. Dat klinkt wat behouden en dat is ook zo. Dat komt omdat ik hem niet echt passioneel vind. Hij bestuurt het land vanuit zijn hoofd en minder vanuit zijn hart. En dat is het grote verschil met de populisten zoals die om ons heen verschijnen. Zij zijn vaak gedreven vanuit zichzelf. En dat wilde Rutte volgens mij ook eens uitproberen.

Hij roept mensen op te vertrekken, die zich niet aan onze regels houden. Zij die het inderdaad verstieren voor andere. Ze wonen net niet bij u om de hoek, maar we weten: ze zijn er. Toch vind ik het verkeerd om mensen maar op te roepen om te vertrekken. Het is de omgekeerde tragiek die we de lente weer zullen gaan beleven, als de vluchtelingen oversteken vanuit Noord-Afrika naar Europa.

Voor mij voelde de brief van Rutte als een mogelijkheid anderen te mogen verwensen. Ik heb altijd geleerd iedereen te accepteren zoals hij of zij is. Natuurlijk, wanneer iets niet klopt spreek je iemand aan. Maar je kunt niet van een medemens verlangen dat die weggaat. Als iemand zich niet aan de regels houdt, dan volgt er een straf. En dan is het Mark Rutte zijn taak om ervoor te zorgen dat deze mensen uit de samenleving worden gehaald, totdat ze geleerd hebben wat we van hen verwachten.

Dat Rutte afgelopen vrijdag nog een brief schreef ter verduidelijking van zijn mening, vond ik een onderstreping van de manier waarop hij Minister-President is. De VVD zet zichzelf in de schaduw bij de aftrap van hun verkiezingen. De brief werd namelijk ondertekend door Mark Rutte zelf. En niet door de partij VVD. Ik denk dat Rutte nadat hij uit de politiek verdwenen is, gaat toegeven dat dit een fout was. Dat je altijd moet proberen bij je hart te blijven en niet moet proberen politiek te combineren met marketing.

Mark Rutte heeft geleerd: ´Normaal. Doen.´

Schrijver: Gustaf Kreuz, 29 januari 2017


Geplaatst in de categorie: politiek

3.5 met 4 stemmen 124



Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Hanneke van Almelo
Datum:
29 januari 2017
Ik ben bang dat Ruttes oproep een beginnersfout van leidinggevenden is. Jaren voor de klas hebben mij geleerd dat je met uitsluiting - in mijn geval van leerlingen die zich niet aan de regels houden - niets bereikt. De kunst is, de sfeer, de situatie, in zijn geheel op een hoger plan te tillen. En om dan, een op een, met ordeverstoringen af te rekenen, die dan minder voorkomen. Het laatste, het afrekenen, is hol en kil zonder het eerste, het op een hoger plan tillen van het geheel. Tenslotte is dat wat in mijn ogen echt van een politicus gevraagd wordt.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)