Inloggen
voeg je dagcolumn toe

Dagcolumn

Mol

Het was een spannende dag gisteren. De Turkse Minister van Buitenlandse Zaken Cavusoglu zou naar Nederland komen om hier een menigte toe te spreken. Een menigte? Ja, een groep mensen waarvan niemand weet hoeveel het er zullen zijn. Dat wilde hij doen omdat hij stemmen wilde ronselen voor het referendum over de Turkse Grondwet. Wanneer die goedgekeurd zou worden, lijkt de democratie in Turkije te veranderen tot een dictatoriale vorm.

Ik heb zelf ruim drie jaar in Frankrijk gewoond. Ik stelde me voor dat onze Minister van Buitenlandse Zaken Koenders naar dat land zou komen terwijl ik er woonde. Ik geloof niet dat ik warm zou lopen voor zijn poging mijn stem te ronselen. Zeker niet omdat de stemmen uit het buitenland voor bijvoorbeeld de verkiezingen pas weken later worden geteld.

Mosterd na de maaltijd.

Misschien had de Turkse Minister van Buitenlandse Zaken wel hetzelfde gevoel. Buitenlandse stemmen onbelangrijk? Via social media hitste hij de stemming nog eens goed op. Hij wilde een massale bijeenkomst houden in Nederland waarop hij wilde spreken. Elke spreker weet dat je voor zoiets de juiste locatie nodig hebt. En deze werd niet gevonden. Geen enkel congrescentrum in Nederland wenste de Minister en zijn luisteraars te ontvangen. Daarop besloot de Minister in het Consulaat van Turkije zijn toespraak te houden.

Een soort huiskamer propaganda dus.

Terwijl Cavusoglu in het vliegtuig zat ging het snel. Het recht om te landen werd ingetrokken door de Nederlandse regering. En daarop vond Erdogan het noodzakelijk de Nederlanders uit te maken voor ´nazaten van de nazis´. Zich waarschijnlijk niet realiserend dat veel van zijn Turkse burgers ook een Nederlands paspoort bezitten.

Als een soort natte handdoek werd de Minister van Familiezaken mevrouw Kaya naar ons land gestuurd. Per auto. Op het achtuurjournaal zag ik hoe ze werd tegengehouden in Rotterdam vlak voor het Turkse Consulaat. Ze stond beteuterd tussen haar beveiligers en Nederlandse agenten voor zich uit te staren. Ineens snapte ik niet meer waarom ze werd aangehouden? In principe is zij gewoon een Minister van een ander land, die zich moet legitimeren. Waarom wil het kabinet haar precies nu tegenhouden? Kan zij überhaupt iets uitrichten in Nederland?

Nadat Astrid Kersseboom me alsnog een fijne avond had gewenst aan het einde van het journaal, zette ik een bak koffie. Ik deed nog wat andere dingen en zat weer op mijn bank zonder de afstandsbediening te hebben aangeraakt. Het Museumplein in Amsterdam stond vol met mensen die de finale van Wie is de Mol? wilde meemaken. Het programma waarin één kandidaat met leugens en bedrog de andere kandidaten probeert het leven zuur te maken. En geld af te troggelen bestemd voor de pot van de winnaar.

Ineens zag ik de kandidaten veranderen in Erdogan, Cavusoglu, Kaya, Rutte, Koenders en Plasterk. Ik telde hun jokers en probeerde nog één keer de kansen in te schatten. Er zat iemand aan tafel die wist dat hij of zij de Mol was. Ik zag hoe Art Rooijakkers de finale aankondigde. ´En dan nu de vraag waarop iedereen gewacht heeft: Wie is de Mol?´ Tromgeroffel en gespannen gezichten. Eén van deze ´kandidaten´ had dit conflict als speelbal gezien. Ineens stond Erdogan op en zei: ´Ik ben de Mol. Bedankt dat u zo fanatiek meespeelde met mijn spel. Het heeft me veel stemmen opgeleverd.´

Schrijver: Gustaf Kreuz, 12 maart 2017


Geplaatst in de categorie: politiek

3.0 met 3 stemmen 150



Er zijn 2 reacties op deze inzending:

Naam:
Gabriëla Mommers
Datum:
12 maart 2017
Poetin is de echte mol, en hij speelt op subliem subtiele wijze de NAVO landen en de EU landen uit elkaar. Als beide bondgenootschappen voldoende verzwakt zijn, kan hij zijn landjepik plannen uitvoeren.
Naam:
Joanan Rutgers
Datum:
12 maart 2017
Was hij maar echt een mol, dan had hij het daglicht geschuwd.

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)