Inloggen
voeg je dagcolumn toe

Dagcolumn

Alle politici zijn leugenaars, want blubber kun je niet breken

Binnenstad bereikbaar. Veiligheid staat voorop. Meer doen met minder. Wellicht kent u die uitdrukkingen. Meer doen met minder betekent natuurlijk minder doen omdat er minder geld is. Veiligheid staat weliswaar voorop, maar wordt natuurlijk snel terzijde geschoven als het te veel kost. En als u een folder in handen gedrukt krijgt dat de binnenstad bereikbaar is, dan kunt u er vergif op innemen dat de binnenstad nog minder goed bereikbaar is dan normaal het geval is.

Het liegen begint bij het woord democratie. Democratie betekent dat het volk aan de macht is. Dat is natuurlijk nergens zo. Het volk, of beter gezegd degenen die kiesgerechtigd zijn, mogen met enige regelmaat naar de stembus om te kiezen uit een selectie van door politieke partijen en Geert Wilders voorgestelde kandidaten. U kunt alleen vóór iemand stemmen, maar als u een bepaalde kandidaat verschrikkelijk vindt, kunt u hem niet de mond snoeren. Die macht heeft u niet.

Ook kunt u niet, als de wel door u gekozen politicus ergens in de vier jaar dat hij of zij op de plek zit waar de politicus wel macht mag uitoefenen, dwingen bepaalde standpunten in te nemen. U kunt er zelfs van uit gaan dat hij vaak moet beslissen over zaken waar u geen weet van hebt dat daar over beslist wordt.
Wist u bijvoorbeeld dat artikel 147a lid 4 in 2016 aan de Gemeentewet is toegevoegd? Ik wist het ook niet, maar er is wel herhaaldelijk over vergaderd en beslist in de periode 2012-2016. En dit is één van de vele beslispunten waar u en ik niets van wisten.

De Vereniging Nederlandse Gemeenten had in 2012 wel een mening over dit artikel. Ze vonden het goed. In 2015 had de Raad van State ook een mening. U heeft nooit geweten of u een mening over deze wet heeft kunnen geven, maar deze clubs die niet door u zijn gekozen hebben er wel een mening over gehad en ze hadden het kunnen tegenhouden.

De Amerikaan Robert wilde ooit de term democratie vervangen door polyarchie. Hij stelde dat in het stelsel dat wij democratie noemen de macht niet aan het volk is, maar aan allerlei verschillende groepen en personen. Sommige bedrijven hebben veel macht. Sommige actiegroepen hebben veel macht. Er zijn vakbonden met macht en overheidsinstellingen. Soms hebben mensen invloed door een demonstratie, maar andere keren heeft één persoon macht doordat hij een pakkend krantenartikel schrijft. Bij het ene onderwerp hebben sommige mensen meer macht dan bij andere onderwerpen. Ambtenaren hebben een beetje macht over hun politicus en over het beleid. Leden van partijen hebben een beetje macht. En als Thierry Baudet de Kamer bestormt om het kartel van politieke partijen open te breken, zal hij tijdens zijn pogingen om de macht daar te breken merken dat er weinig te breken valt. Het poldermodel is één grote blubberzooi.

En in die blubberzooi proberen politici te doen of ze het allemaal overzien en in de hand hebben. Dat is hun leugen. Ze proberen u voor de gek te houden, maar ook zichzelf. Want als ze dat niet lukt, stort hun motivatie in elkaar. En dat zou zonde zijn. Want toch, veel macht loopt via de politici en dat moeten we koesteren.

Het alternatief: geen polyarchie, geen modder, geen machtscentrum waar alle bronnen van macht de boel proberen aan te sturen, het alternatief is een dictatuur waar één machthebber bepaalt wie wel en niet invloed op hem mag hebben. Dat is veel minder plezierig.
Daarom: de macht in de polder kan niet worden gebroken, maar als het veen wordt drooggelegd kan het wel worden verbrand en wee degene die zich dan nog in dat veen bevindt.

Schrijver: Jan R. Lønsing, 17 augustus 2017


Geplaatst in de categorie: filosofie

4.7 met 6 stemmen 180



Er zijn 3 reacties op deze inzending:

Naam:
Mohair
Datum:
19 augustus 2017
Goed verwoord!
Naam:
Jacob van Schaijk
Datum:
17 augustus 2017
Sterk stuk!
Naam:
Joanan Rutgers
Datum:
17 augustus 2017
Kortom, het democratische systeem deugt niet, ook al doen de politieke trektouwpoppetjes nog steeds alsof het allemaal gewichtig en doorslaggevend is. De grote, economische winstbedrijven, zoals Unox, zijn de werkelijke machthebbers. De heren politici zijn meedraaiende windhanen, afleidingsmechanismen van de ware bestuurders. De Tweede Kamer is een poppenkastvoorstelling voor bijgelovig publiek. Vandaar dat die nietszeggende rompslomp mensen irriteert!...

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)