Claimcultuur
Onze pianostemmer is behalve muzikant ook Amerikaan en in die hoedanigheid is hij zich voortdurend aan het schamen.
Hij vertelde bijvoorbeeld dat hij deze zomer in Florida was. Daar kreeg hij een snelle koortsaanval, zo snel dat hij flauw viel. Er zat niets anders op, hij werd in een ambulance geschoven en naar een ziekenhuis gebracht. Later bleek het allemaal mee te vallen en hij was bovendien goed verzekerd, dus er was niets aan de hand.
Maar hij schaamde zich wel voor de rekening die zijn verzekering moest betalen. De rit in de ambulance kostte $ 7.000. Dat is niet omdat het een extra luxe ambulance was, nee, het was een standaard ambulance in Florida en een standaard prijs voor een ambulancerit. Dus als je in een Amerikaanse politieserie een ambulance langs ziet komen, kun je meteen denken: kassa! Als je bij een schietpartij twintig ambulances ziet, kun je het uitrekenen: $ 140.000. We hebben het dan nog niet eens over ziekenhuiskosten.
Wat maakt die Amerikaanse ambulances zo duur? De claimcultuur. Als er namelijk iets fout gaat tijdens het transport naar het ziekenhuis, kun je als je een rechtsbijstandsverzekering hebt meteen naar de letselschadeadvocaat en geld verdienen. De ambulancebedrijven dekken zich daarvoor in via dure verzekeringen en de kosten van die verzekeringen worden direct doorberekend in de ritprijs. Degene die dus in een ambulance stapt, krijgt voor dat geld niet alleen een rit, maar helpt ook verzekeringsbedrijven en via hen advocaten en rechters aan een dik belegde boterham. En als je niet verzekerd ben. Als je geen Obamacare hebt. Als je het zelf moet betalen.
Dan heb je een keus. Is mijn leven $ 7.000 waard of hoop ik dat iemand mij gratis brengt?
Geplaatst in de categorie: geld