Inloggen
voeg je dagcolumn toe

Dagcolumn

Borg/McEnroe

Onlangs is een film verschenen met de titel Borg/McEnroe. Dit kan, wist ik zeker, onmogelijk een interessante film zijn, maar door een toeval kwam ik toch in een zaaltje in Dordrecht terecht, waar deze film voor een publiek van vier mensen werd vertoond.

Aan het eind was er weer een vooroordeel van mij aan diggelen.

Ik trilde van spanning, ik moest echt bijkomen, zo had ik meegeleefd met de ingehouden emoties van Björn Borg. De man die bekend stond als ijskoude toptennisser bleek een vulkaan. Publiekelijk was hij stil. Op de baan slikte hij schijnbaar elke tegenslag en bleef rustig bij elke bal die wel goed viel. Bal voor bal en aan het einde had hij zoveel ballen goed geslagen, dat hij voor de vijfde keer Wimbledon won.

Maar in de weg erheen had hij zijn trainer een keer weggestuurd en zijn verloofde buiten de kamer gezet. Hij bleek achter de schermen een enorme neuroot die voorafgaande aan elke wedstrijd vijftig tennisrackets, niet 49, niet 51, klaar legde en op spanning bracht. Hij was een neuroot die elke keer dezelfde hotelkamer wilde, dezelfde auto en niet alleen hetzelfde model, maar echt dezelfde auto waarmee hij het voorgaande jaar ook in Londen had rondgereden.

Aan het begin van de film balanceert hij op zijn handen op de reling van zijn kamer in Monaco. Zijn bovenlichaam boven een achtergrond. Hij hoeft alleen zijn benen te buigen en hij valt de dood tegemoet. Dit beeld, dit is het beeld dat de rest van de film laat zien.

Totale eenzaamheid. Ingehouden angst. Balanceren op een afgrond. Spreekwoordelijk, maar niet minder heftig, niet minder eng. Borg blijkt net zo’n opgewonden tennisser als McEnroe, maar de een houdt zich in, heeft dat moeten leren om in Zweden te mogen tennissen, en de ander scheldt op iedereen.

Op het vliegveld van Londen ontmoeten ze elkaar bij het vertrek na de zinderende finale – de vijfvoudige winnaar van Wimbledon en de toekomstige winnaar van Wimbledon. Ze zijn beiden volstrekt eenzaam. En begrijpen elkaar.

En de kijker van de film kan dat op dat moment ook allemaal doorvoelen. De totale eenzaamheid van de winnaar die alles verliest, echt alles, alles behalve de finale.

Schrijver: Jan R. Lønsing, 2 november 2017


Geplaatst in de categorie: sport

3.0 met 3 stemmen 88



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)