Het goede voorbeeld
Yanis Varoufakis is een heel ijdele man die bovendien heel zeker is van zichzelf of op zijn minst heel zeker overkomt, als hij iets over zijn vakgebied vertelt. Hij is de minister van financiën van Griekenland die het land, althans zo wil men mij doen geloven, tot de rand van de afgrond bracht en alleen dankzij standvastig ingrijpen van onze Jeroen Dijsselbloem en de Duitser Wolfgang Schauble is het land er weer bovenop. Wil men mij doen geloven.
Maar ik vrees dat Varoufakis zijn land niet naar de afgrond heeft geleid, maar dat het land er al was. En nog steeds is. Maar dat kan ik niet bewijzen. Ik woon niet in Griekenland, ik kan de cijfers die Varoufakis opdist niet controleren en moet dus maar afgaan op mijn logica dat een land dat zijn schulden niet kan betalen, de schulden ook niet kan betalen als dat land extra schulden krijgt. Griekenland moest volgens Varoufakis de derde lening accepteren, omdat het politiek niet verkoopbaar was dat het land schulden kreeg kwijtgescholden.
En daarom ben ik het eens met de Fransen Hennette, Piketty, Sacriste en Vauchy die een voorstel doen om een parlement aan te stellen dat het beleid van de Eurogroep controleert en vaststelt. Dit parlement moet er voor zorgen dat er meer openlijk wordt gediscussieerd over wat er daadwerkelijk gebeurt. Dan zijn er meer mensen die vragen stellen en kunnen de media echt verslag doen zonder afhankelijk te zijn van persberichten van Europa en de nationale staat. Dan wordt Europa toch weer democratisch.
Want wat wel eenduidig vast staat is dat in 2015 de Grieken stemden tegen Europees beleid dat ze binnen een maand toch moesten accepteren – zonder dat er een publiek debat was geweest. Zonder dat kiezers uit andere Europese landen zich hadden uitgesproken. Europa kan natuurlijk de Hongaren en Polen een lesje willen leren over democratie – maar dan moet het zelf toch altijd het goede voorbeeld geven.
En dat is nu niet het geval.
home.nlGeplaatst in de categorie: economie
Varoufakis
96
Geef je reactie op deze inzending: