Klaterend applaus
Het is triest: schrijvend, filmend en acterend Nederland geilt alleen nog maar op nominaties, hunkert naar prijzen in de vorm van blinkende jonge koeien, een ouderwets schrijfgerei van goud en afgeserveerde toneelmensen d' Or.
Deze mensen leven in een waanwereld, denken een ongelooflijke prestatie neer te hebben gezet, rollen thuisgekomen na overmatig bubbeltjesdrinken tollend van het klatergoud in hun bed.
En dan begint de eenacter, "Tjezus, ik heb hem, gaaf man, nooit verwacht, maar ik heb hem".
Morgen komt de vuilophaaldienst langs, maalt niet om frivool gedrag, haalt de zak van de stoep, heeft geen boodschap aan de inhoud en kiepert die met veel lawaai in de grote bek van de mobiele allesverslinder. De platina kater blijft achter, een iridium rat wordt niet toegekend, het werkvolk ziet de bovenlaag in verbijstering aan en klapt dicht.
Ergens valt een doek, de pauze komt net op tijd.
Geplaatst in de categorie: film