Inloggen
voeg je hartenkreet toe

Hartenkreten

het Zebrapad

Er hangt spanning in de lucht.
Alles lijkt tegelijk te gebeuren.
Vandaag trouwt mijn broer en wordt mijn vriendin haar moeder begraven.
Ik moet straks naar het ziekenhuis en krijg een buisje geplaatst in mijn oor en het weer heeft vandaag zomerse waarden.
Mijn kat heeft zo zijn buien en rent ongecontroleerd met platte oren door de kamer heen en weer.
Er rent een moeder in de dop met haar baby in de wagen als een gek over het zebrapad, bang als ze is gepakt te worden door een auto.
Ik hoop wel dat ze leert dat een mens veilig behoort te zijn op het zebrapad als ze later groot is en een echt kind in haar wagen heeft.
Vermoedelijk zal het allemaal wel weer betijen.
Toch is het vreemd zo een dag er tussendoor.
Tegelijkertijd lijkt het alsof ik niet de enige ben die een aparte dag meemaakt.
Het maakt dat ik me meer en meer mens begin te voelen.
Dat was vroeger wel eens anders.
Vaak had ik het gevoel er niet te mogen zijn.
Nu daarentegen voel ik me gewenst, begeerd en nodig.
Een klein radertje van dat grote geheel.
Het ligt ook aan mij of de machine goed geolied doordraait.
Ik maak ook deel uit van hen die het zebrapad oversteken.
Om moedig en vol vertrouwen, veilig de overkant te bereiken.
Ik leef!

Schrijver: Eva Mensch, 27 oktober 2006


Geplaatst in de categorie: algemeen

2.3 met 7 stemmen 1.171



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)