GIETENDE REGEN
Toen je de deur sloot, wist ik het maar al te goed. Het was tijd om te veranderen, tijd om voor altijd vaarwel te zeggen.
Maar ik kon niet verbergen, wanneer, hoe, waarom liefde wegging. Al de tijd van m’n leven heb ik gespendeerd, met jou in mijn hart. En het deed ons uit elkaar groeien.
Bladeren vallen neer zoals jij huilt. Ik voel me zoals m’n eigen kind vermist is. Ik verdoe uren met alleen in mijn bed te liggen piekeren.
Ik wil m’n tranen verbergen in de gietende regen. Ik kan mijn schaamtegevoel niet verbergen.
Het is niet vergeven, ik kan het niet uitleggen.
Vertel me waarom het je niet meer kan schelen.
Is dat waar je naar uit kijkt?
Ik dacht dat je van mij was.
Van mij , van mij , van mij.....................
Geplaatst in de categorie: liefde