Inloggen
voeg je hartenkreet toe

Hartenkreten

Een onbeschreven vel papier...

Het blijft voor mij altijd een uitdaging; een leeg vel papier.
Het nodigt uit tot schrijven over wat me bezig houdt of wat er gebeurt in de wereld of in mijn naaste omgeving. Het maakt allemaal niks uit, er is altijd wel iets waar ik over schrijven wil.
Het is een soort verslaving…

Ik begin gewoon te schrijven en voor ik het weet heb ik een onderwerp waar ik door gefascineerd raak. Bijvoorbeeld het weer, om maar een raar voorbeeld te noemen.
Vandaag zie je op het nieuws de gevolgen van de storm die over ons land raasde.
Je ziet ineens beelden van ondergelopen noordelijke steden bij de Waddenzee.
Dat is in zoveel jaar niet meer gebeurd.

Het klimaat verandert onder onze ogen en er wordt zo weinig aan gedaan.
Het lijkt allemaal te laat nu we zien wat er werkelijk gebeurt met onze planeet.
Overal ter wereld natuurrampen, orkanen, tsunami’s, overstromingen, extreme droogte, bosbranden… Het houdt niet meer op.
De ijskappen smelten zichtbaar, diersoorten sterven uit. En dan zijn er allerlei
organisaties die het proberen te voorkomen, of nog een pleister op de wereldwijde wonden te plakken maar het is veel te laat. Het Wereld Natuur Fonds, Greenpeace; een topje van de berg organisaties. Maar ik vraag me vaak af: “Heeft het nog zin?”

Natuurlijk zal het merendeel van de mensheid roepen: “Natuurlijk wel!”
En dat is ook wel zo, we moeten de moed niet laten zakken.
Voorlopig kunnen we het nog wel allemaal redelijk in de hand houden maar hoe zit het over 30 jaar of zo, als onze kinderen volwassenen zijn. Kunnen zij dan nog iets doen voor onze wereld zodat er nog een gezond leefmilieu mogelijk is…?

Ik vind het een beangstigend idee. Het broeikaseffect begint nu toch echt wel heel duidelijk zichtbaar te worden en vormen aan te nemen die we niet voorzien hadden; of misschien ook wel maar we houden onze oogkleppen mooi allemaal op. Net doen alsof het de normaalste zaak is. De wereld draait door, maar hoelang nog? Er zouden alarmfases voor moeten zijn, en in mijn ogen is het allang ‘alarmfase rood”…

Schrijver: Liesbeth Gielen, 2 november 2006


Geplaatst in de categorie: actualiteit

1.4 met 14 stemmen 1.781



Er is 1 reactie op deze inzending:

Naam:
Annejan Kuperus
Datum:
16 december 2006
Email:
ajkuperushotmail.com
Volledig met jou eens. Jammer dat 't gros van de mensen niet wil zien hoe erg de situatie inmiddels is. Die oogkleppen ook... Hoe naïef van deze ikke, ikke en de rest kan stikken-mensen!

Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)