Gevangen
Hoeveel brieven heb ik niet geschreven in het verleden.
In naam van Amnesty International. Om gevangenen een beter leven te bezorgen, hen te vrijwaren van een slechte behandeling.
Dat hielp in sommige gevallen ook.
Je gevangenen slecht behandelen, dat deden de regimes in derde wereldlanden, in bananenrepublieken.
In Nederland? Daar gebeurde zoiets niet. Integendeel. Daar werd je keurig in de watten gelegd. Je moest niet raar opkijken als gevangenen een betere kamer hadden dan de onschuldigen in een verpleeghuis of psychiatrische kliniek.
Maar nu is dat anders. Nu wordt een doodzieke man in een hokje gestopt op een smal bedje, een luikje in de deur.
Goed, het mag dan een grote crimineel zijn, maar ik zou willen dat ook in dit geval Amnesty zijn ongenoegen zou laten blijken. Ook deze mens heeft recht op een humane behandeling. We leven hier in een fatsoenlijk land.
Geplaatst in de categorie: actualiteit
Als het een cadeau was, zou ik zeggen: "Dit kan ik echt niet aannemen. Het is té veel".
Ik sta wel volledig achter de inhoud. Ieder mens, echt ieder mens heeft recht op een humane behandeling. En ik besef, dat daar best argumenten tegenin gebracht kunnen worden. Hoewel ik er hier niet ééntje aantref.