Visite

Het is leuk om visite te krijgen, maar als je het niet gewend meer bent, komen er toch kriebels in je buik.
Je bent 51 jaar (moet je nagaan) en je vader die al bijna de 80 haalt komt eens langs.

Je bent nerveus. Ze moeten 160 kilometer voor je rijden en je denkt: waar moet ik in vredesnaam met die man over praten. Je haalt het een en ander in je huis; omdat ze van zo ver komen, moet je toch wat aan te bieden hebben.
Je maakt een pannetje soep met wat broodjes erbij en nerveus kijk je naar buiten of ze er al zijn. Ach, daar heb je ze mijn vader met zijn tweede vrouw, ondertussen ook al op een respectabele leeftijd van 68 jaar.
Daar ga je dan; normaal is er een zus bij of je bent zelf nog in gezelschap van een vriend.

Maar nu, nu moest ik het alleen doen, waar komen die zenuwen nu toch vandaan. Er wordt koffie gedronken, wat lekkers er bij en voor je het weet zit je gezamenlijk in gesprek.
Je wordt al kalmer en nog een kopje soep.
Ineens praat je wat over vroeger, er rolt een traantje over je wang.
Het leven dat ik geleid heb, was niet op de manier die mijn vader graag had gezien.
Voor het eerst praatte ik over dingen uit mijn verleden, die hiervoor werden verzwegen. Mijn vader draait zich een beetje weg, ik zie dat hij er moeite mee heeft. Maar hij is blijven zitten en nam weer aan het gesprek deel. En zonder het te merken was het al weer half vier. Tijd om te vertrekken want het is nog een heel eind.

En ik voelde mij gelukkig en voelde niets meer van zenuwachtigheid.
Kijk, de zon was zelfs gaan schijnen en lachend zwaaide ik mijn visite uit.
Dank je wel papa dat je op zo hoge leeftijd nog open staat voor je kinderen ook al hebben ze een heel ander leven geleid.
Je dochter.

Schrijver: E van Dam, 30 januari 2008

evertjetelfort.nl

Biografie van deze schrijver

Bedankt papa

• 1
• 2
• 3
• 4
• 5

3.0 met 8 stemmen 1.565