Zwetserijen
Wat verwacht men hier nu ? Een open vizier, dichterlijke vrijheid, politieke onwil danwel correctheid, een vijf-zeven-vijfje of trots zijn op ? Dat laatste is trouwens wel waar de wereld kapot aan gaat, trotse mensen kunnen geen sorry zeggen, ook al hebben ze, waarschijnlijk, gelijk. Maar ze zijn niemands gelijke, kwetsend kletsend in hun eigen straatje.
Glorieuze citaten, innemende stellingen, bedwelmende teksten recht uit het hart. Ik durf te zeggen dat dit alles niet meer is dan gezwets, "oh, kut, ik moet even snel een sonnet want het is mijn beurt", hoe serieus denk je dan genomen te worden.
Dit is net geen gedicht, maar de rijen sluiten zich en mij uit, ik haal toch geen verhaal.
Veerpont, koffie en over.
Geplaatst in de categorie: vrijheid