Inloggen
voeg je hartenkreet toe

Hartenkreten

Niet genomen verantwoordelijkheid

Het is ochtend. Ik lig in bed, ver onder het dekbed, en welke hier bovenop liggen, zo'n drie exemplaren. Ze voelen zwaar aan, drukken op mijn borst.
Met moeite sla ik de dekens open en probeer mijn bezweette lichaam omhoog te hijsen.
Mijn hand graait naar het nachtkastje naast het bed, naar de asbak, waarop een stompje joint ligt. Ergens ligt de aansteker, weer eens kwijt in dat veel te grote bed.
Ik inhaleer met krachtige halen, blaas een grote wolk rook uit, en hoest.

Het zweet gutst over mijn gezicht, in straaltjes tegelijk. Ik was eerder wakker geweest, weet ik me nog te herinneren. Was ik het maar vergeten....
Het was de zoveelste keer geweest, dat mijn medicijnen me niet zijn gebracht, waardoor ik zo hevig transpireerde.
Het kostte me moeite het bed uit te komen. Ik hield een sweather op mijn borst gedrukt en voelde hoe mijn hart sloeg, harder en sneller dan gewoonlijk.

Op de gang trof ik de medewerker. Met in zijn hand een strip met de twee pillen. Na zoveel keer dat ik mijn mond opentrok, na zoveel keer dat ik mijn deur met een klap in het slot sloeg, na al die keren dat ik een klacht heb ingediend....besloot ik te zwijgen.

Ik zou zo terug naar bed moeten. Gedwongen tot de middag te slapen onder de kracht van die pillen. Mijn ochtend was begonnen in een vreselijke huilbui, niet voor het eerst en mijn lichaam deed pijn: een tergende afkick, die heftig verstoord zou worden door een nieuwe dosis...

En waar ík zweeg, sprak híj. Dat hij zich schaamde, dat dit echt niet langer zo door kon gaan, hij begreep zijn verantwoordelijkheid. En eindelijk sprak hij uit, wat ik voor het eerst verzweeg.

Verantwoordelijjkheid. Welke bij hen lag.

Schrijver: stephanie-joy, 1 maart 2008


Geplaatst in de categorie: ziekte

1.6 met 21 stemmen 1.384



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)