Inloggen
voeg je hartenkreet toe

Hartenkreten

De lange uren van de eenzaamheid.

De eenzaamheid maakt de dag net zo lang als de nacht, met het enige verschil dat het licht is.
De uren van de dag veranderen niets, je doet de verplichte dingen, maar het gevoel is wrang.
Je zit thuis in je huis en hoort de klok: die tikt de uren net zo langzaam rond als de uren van de nacht.

Eigenlijk heb je nergens zin in, je weet niet eens van waar het komt, je weet één ding: het verandert niet, het maakt niet uit wat je probeert.
En langzaam begrijp je,d at het niet lukt en dat je een fobie ontwikkelt, die je nog verder weg voert van hetgeen je wilt.

De doorbraak van de eenzaamheid wordt versterkt door dingen uit je verleden tijd.
Waarom denkt men alleen maar aan het beëindigen van iets: gelijk als een verslaving.
Als ik eerlijk ben dan is dat nog gemakkelijker dan het opnieuw beginnen van je leven.

Daar zit je dan, met de brokstukken uit je verleden, die een grote obstakel vormen voor een nieuw begin.
Men spreekt altijd alleen maar over te stoppen, maar niet hoe je daarna je leven weer begint.
Uren van leegte: kende je die vroeger niet? Ik sta versteld van mijzelf, dat ik niet terugga naar dat verleden om die uren te vergeten, want tot nu toe brengt het enkel maar verdriet.

Ja, ik krijg hulp: men praat wel een heel uur in de week en dan maar aanhoren hoe knap je bent en hoe ver je het al brengt.
Ik wil het uitgillen hoe ver met wat!? Met lege uren zonder geluk of een lach.

Ik denk dat Hulpverlenend Nederland er eigenlijk niets van snapt.

Schrijver: E van Dam, 17 mei 2008


Geplaatst in de categorie: eenzaamheid

4.3 met 6 stemmen 573



Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)